10. Ing kono wong wadon iku enggal-enggal lumayu wewarta marang kang lanang mangkene: “Lah priya ingkang manggihi kula kapengker punika ngetingali kula malih.’.
11. pak Manoakh tumuli ngadeg, ngetutake somahe. Bareng wus ketemu karo priya mau, banjur matur: “Punapa Paduka punika ingkang sampun paring pangandika dhateng tiyang estri punika?” Paring wangsulane: “Iya bener.”
12. Pak Manoakh banjur matur: “Benjing manawi pangandika Paduka punika kalampahan, kados pundi mangke caranipun gesang lare punika saha solah tingkahipun?”
13. Paring wangsulane Malaekate Sang Yehuwah marang Pak Manoakh: “Kabeh kang wus Sunpangandikakake marang wong wadon iku, kudu disirik.
14. Aja mangan apa-apa kang asale saka wit anggur; anggur lan samubarang kang mendemi ora kena diombe lan aja mangan sadhengaha kang karam. Apa kang wus kaprentahake marang dheweke iku katetepana kabeh.”
15. Pak Manoakh banjur munjuk marang Malaekate Sang Yehuwah: “Mugi kawula sami kelilana ngaturi kendel dhumateng Paduka wonten ing ngriki, kawula badhe ngolahaken cempe kagem Paduka.”
16. Nanging wangsulane Malaekate Sang Yehuwah marang Pak Manoakh: “Sanadyan Ingsun sira aturi kendel, sesaosanira bakal ora Sundhahar. Dene manawa sira arep olah iku kanggo kurban obaran, iku saosna marang Sang Yehuwah.” Mulane mangkono sabab Manoakh ora sumurup, manawa Panjenengane iku Malaekate Sang Yehuwah.