1. Pangeran Yehuwah banjur ngandika marang Nabi Musa lan Rama Harun, mangkene:
2. “Sira ndhawuhana marang wong Israel: Iki kewan kang kena sira pangan saka ing antarane kewan kang sikil papat kang ana ing dharatan:
3. Sadhengah kewan kang atracak belah, yaiku kang belahane dawa kang sarta nggayemi, iku kena sira pangan.
4. Nanging panunggalane kang nggayemi lan kang belah tracake, kang ora kelilan sira pangan, yaiku: unta, awit iku iya nggayemi, nanging ora atracak belah, iku karam tumrap sira.
5. Uga safan, iku uga nggayemi nanging ora tracak belah, dadi karam tumrap sira,
6. apadene truwelu, iku iya pancen nggayemi, nanging ora tracak belah, dadi karam tumrap sira.
7. Mangkono uga celeng, iku iya tracak belah, malah belahane dawa, nanging ora nggayemi, iku karam tumrap sira.
8. Daginge kewan-kewan iku mau aja sira pangan lan bathange aja sira gepok; kabeh iku karam tumrap sira.
9. Panunggalane kang urip ana ing banyu, ing sagara lan ing kali kang kena sira pangan, yaiku: sadhengah kang mawa kepet lan sisik, iku kabeh kena sira pangan.
10. Nanging sadhengah kang ana ing sagara lan ing kali kang tanpa kepet lan sisik, sarta maneh panunggalane kang padha uyel-uyelan pating krogel ana ing banyu, iku kabeh najis tumrap sira.
11. Rehne iku kabeh najis tumrap sira, sira aja mangan daginge, dene bathange kudu sira najisake.
12. Sadhengah kang urip ana ing banyu kang tanpa kepet lan sisik, iku najis tumrap sira.
13. Panunggalane manuk kang kudu sira najisake lan aja sira pangan amarga kabeh iku najis, yaiku: manuk garudha, manuk beri lan manuk wulung sagara,
14. manuk wulung abang lan manuk wulung ireng lan sapepadhane,
15. bangsa gagak lan sapepadhane,
16. manuk unta, manuk uwek, manuk dares lan bangsa alap-alap sapepadhane,
17. manuk kos, manuk salak lan manuk yansyuf;
18. manuk tinsemet, walang kadhak lan manuk rakham;
19. manuk khasidhah, manuk bango lan sapepadhane, manuk dukifat lan lawa.
20. Sarupane kewan gumremet mawa elar lan asikil papat iku padha najis tumrap sira.
21. Dene panunggalane bangsa gumremet kang mawa elar lan asikil papat, lan kajaba sikile papat isih ana suthange kanggo mencolot ana ing bumi, iku kena sira pangan.
22. Panunggalane kang kena sira pangan, yaiku: walang lan sapepadhane, walang gambar lan sapepadhane, bangsane walang kunir lan bangsane walang pari.
23. Liyane iku sadhengah gumremet kang mawa elar asikil papat iku najis tumrap sira.
24. Karodene kang kasebut iki bakal ndadekake najisira, saben wong kang nggepok bathange, bakal dadi najis tumeka suruping srengenge,
25. lan sing sapa nggawa saperangane bathange, iku ngumbaha sandhangane lan iya bakal najis tumeka suruping srengenge --,
26. yaiku sadhengah kewan kang tracake belah, nanging belahane ora dawa, sarta ora nggayemi, iku kabeh karam tumrap sira, lan sing sapa nggepok iku bakal dadi najis.
27. Samono uga panunggalane sarupane kewan sikil papat kang lumaku nganggo tlapakane, iku kabeh padha karam tumrap sira; sing sapa nggepok bathange, bakal dadi najis nganti tumeka suruping srengenge,
28. sarta sing sapa nggawa bathange, kudu ngumbah sandhangane, lan iya bakal dadi najis tumeka suruping srengenge. Iku kabeh padha karam tumrap sira.
29. Panunggalane bangsa kewan rumangkang kang kumruyuk ana ing bumi, kang karam tumrap sira, yaiku: tikus wuta, tikus, kodhok lan sapepadhane,
30. tekek, slira lan kawuk, khomet lan bunglon.
31. Iku kabeh padha karam tumrap sira, ana ing antarane sakehe kewan rumangkang nlosor. Sing sapa nggepok kewan-kewan iku samangsa wus mati, iku bakal dadi najis tumeka suruping srengenge.
32. Karomaneh sadhengah apa kang ketiban kewan mau samangsa wus mati, iku mesthi dadi najis: sakehing piranti kayu, sandhangan, lulang utawa bagor lan sadhengah piranti kang kanggo nindakake apa bae, iku kacemplungna ing banyu lan dadi najis tumeka suruping srengenge, sawuse mangkono bakal dadi resik maneh.
33. Nanging sadhengah wadhah grabah kang ketiban salah sawijine kewan iku, apa isine dadi najis, dene wadhahe kudu sira pecah.
34. Sadhengah pangan kang kena dipangan, manawa kecak banyuning wadhah mau, iku dadi najis, lan sarupane omben-omben kang kena diombe kang ana ing wadhah kang mangkono iku, iya dadi najis.
35. Samubarang kang ketiban bathange kewan mau dadi najis; manawa iku pambakaran roti utawa anglo, iku karemuka, awit iku kabeh wus padha dadi najis lan iya sira anggepa najis;
36. nanging sumber utawa sumur kang isi banyu, iku tetep ora najis; nanging sing sapa nggepok bathange kewan-kewan mau, iku dadi najis.
37. Mangkono maneh winih apa bae kang arep disebar, kang ketiban ing bathange kewan iku, iku tetep ora najis.
38. Nanging manawa winih mau wus diekum ing banyu, nuli ketiban bathange, iku dadi najis tumrap sira.
39. Anadene manawa panunggalane kewan kang dadi panganira mati, sing sapa nggepok bathange bakal dadi najis tumeka suruping srengenge.
40. Lan sing sapa mangan bathange, iku ngumbaha sandhangane lan iya dadi najis tumeka suruping srengenge. Mangkono uga kang nggawa bathange, iya ngumbaha sandhangane lan dadi najis tumeka suruping srengenge.
41. Karomaneh sarupane kewan kang gumremet uyel-uyelan ana ing bumi iku padha najis, poma aja nganti dipangan.
42. Sadhengah kang lakune nlosor lan sadhengah kang rumangkang utawa gumremet nganggo sikil papat, utawa kang sikile akeh, sadhengah kang kagolong kewan gumremet uyel-uyelan ana ing bumi, iku aja sira pangan, awit iku kabeh padha najis.
43. Sira aja padha ndadekake najising awakira dhewe marga saka sadhengah kewan kang gumremet uyel-uyelan lan aja padha najisake awakira marga saka iku mau kabeh, supaya sira aja dadi najis.
44. Awitdene Ingsun iki Yehuwah Allahira, mulane sira kudu padha nucekna awakira lan sira kudu padha suci, marga Ingsun iki suci, sarta sira aja nganti padha ndadekake najisira marga saka sadhengah kewan kang gumremet uyel-uyelan ana ing bumi.
45. Awitdene Ingsun iki Yehuwah Allahira kang wus ngirid sira mentas saka ing tanah Mesir, supaya Ingsun dadia Allahira; sira padha dadia suci, marga Ingsun iki suci.
46. Iku mau angger-angger bab kewan kang sikil papat, bangsaning manuk lan bab sarupane kang kumelip kang mobahmosik ana ing banyu, apadene bab sadhengah apa kang uyel-uyelan ana ing bumi,
47. yaiku kanggo mbedakake kang karam lan kang kalal, kewan kang oleh dipangan karo kang ora oleh dipangan.”