17. “Yagene kurban pangruwating dosa iku ora padha kokpangan ana ing panggonan kang suci? Iku rak panduman kang suci pinunjul, lan Pangeran Yehuwah anggone maringake iku marang kowe, iku supaya kowe padha nyanggaa kaluputane para umat, supaya ngolehake pirukun ana ing ngarsane Pangeran Yehuwah?
18. Delengen, getihe rak ora digawa lumebu ing sajroning pasucen, mangka mesthine kudu padha kokpangan ana ing papan kang suci, kaya kang wus dadi prentahku!”
19. Ature Imam Harun marang Nabi Musa: “Pancen bener, ing dina iki wus padha ngaturake kurban pangruwating dosa lan kurban obaran marang ing ngarsaning Pangeran Yehuwah, nanging aku kok banjur ngalami prakara-prakara kang kaya mangkono mau. Saupama ing dina iki aku uga mangan kurban pangruwating dosa, apa iku ndadekake keparenge Pangeran Yehuwah?”
20. Bareng Nabi Musa miyarsa atur mangkono, iku kagalih prayoga.