10. Marga saka iku wong padha bali marani dheweke kabeh,katone kaya banyu kang kimplah-kimplah.
11. Sarta pangucape: “Kapriye Gusti Allah anggone mirsa bab iku,apa Kang Mahaluhur iku kadunungan kawruh?”
12. Lah kaya mangkono iku kaanane para wong duraka:padha golek undhaking barang-darbeke sarta seneng-seneng ing salawase!
13. Rak tanpa guna anggonku njaga resiking atiku,sarta anggonku wisuh tangan, minangka tandhaning tanpa kaluputan.
14. Ewadene ing sadina muput anggonku kena ing bebendu,sarta saben esuk ora sepi ing paukuman.
15. Saupami kawula wicanten: “Aku arep calathu mangkono,”dados kawula sajatosipun cidra dhateng gelenganing para putra Paduka.
16. Nanging bareng aku duwe karep arep nyumurupi,bab iku katon angel ana ing mripatku,
17. nganti aku lumebu marang pasucening Allah,banjur nggatekake wekasane para wong mau.
18. Inggih, tiyang punika sami Paduka papanaken wonten ing panggenan ingkang lunyu,lajeng Paduka dhawahaken temah remuk.
19. Saestu sanget sangsaranipun ing sakedhap netra punika,sami sirna, tumpes margi saking pagiris.
20. Sami kados impenipun tiyang satanginipun tilem, dhuh Pangeran,samangsa tangi, rupinipun Paduka galih asor.
21. Nalika manah kawula sanget sisah,saha ginjel kawula raosipun kados tinuwek-tuwek,
22. kawula rumaos bodho saha boten mangretos,kados kewan wonten ing ngarsa Paduka.