10. Anak-anakipun kajengipun nglambrang boten kantenan lan ngemis,sarta katundhung saking jugruganing griyanipun.
11. Ingkang potang mbeslaha sabarang darbekipun,sarta tiyang sanes sami ngrayaha angsal-angsalaning ngrekaosipun;
12. sampun ngantos lestantun manggih sih piwelasipun tiyang,saha sampun ngantos wonten ingkang melasi dhateng anakipun ingkang sampun dados lola;
13. saturunipun sami tumpesa,tuwin namanipun kasirnakna ing turun candhakipun,
14. piawoning para leluhuripun kaengetana wonten ing ngarsaning Yehuwah,sarta dosaning biyungipun sampun ngantos kalebur,
15. kajengipun tansah kagalih dening Pangeran Yehuwah,supados pangenget-enget dhateng tiyang punika dipun bengkas saking bumi,
16. awitdene boten enget nindakaken katresnan,nanging ngoyak-oyak tiyang ingkang kesrakat sarta mlarattuwin ingkang pepes manahipun ngantos sami nemahi pejah.
17. Sarehning remen ngucapaken ipat-ipat,mila sami katamana ing ipat-ipatipun piyambak;sarehning boten remen dhateng berkah, mila mugi berkah inggih nebiha saking piyambakipun.
18. Ipat-ipat dipun angge kados rasukan,mila rumesepa ing badanipun kados toya,tuwin kados lisah ing balungipun,
19. inggih dadosa kados sandhangan ingkang dipun angge,sarta sabuk ingkang tansah dipun angge.
20. Sadaya punika dadosa pituwas, ganjaranipun Pangeran Yehuwah dhateng tiyang ingkang sami ndakwa kawula,sarta ingkang sami ngawon-awon kawula.”
21. Nanging Paduka, dhuh Yehuwah, Gusti kawula,Paduka mugi kersaa tumindak tumrap kawulaawit saking asma Paduka,kawula mugi Paduka luwari awit saking sih-kadarman Paduka ingkang linangkung punika.
22. Kawula nandhang sangsara saha kakirangansaha manah kawula karujit-rujit wonten ing batos kawula,
23. kawula ngical kados wewayangan ingkang sangsaya panjang,kawula kakebutaken kados walang.