22. Amarga aku isin saupama nyuwuna wadya-bala lan wadya-bala jaranan marang Sang Prabu kang rumeksa marang aku kabeh lan kang nanggulangi mungsuh ana ing dalan, mulane mangkono amarga aku wus padha matur marang Sang Prabu: “Astanipun Gusti Allah kawula punika ngayomi dhateng sakathahipun tiyang ingkang ngupadosi ing Panjenenganipun, murih wilujeng, nanging sakathahipun tiyang ingkang nyingkur Panjenenganipun punika sami dipun dhawahi ing pangwaos saha bebendunipun.”
23. Dadine aku banjur padha puwasa sarta padha ngunjukake bab iku marang Gusti Allah lan Gusti Allah uga nyembadani panyuwunku.
24. Aku tumuli miji pangareping imam rolas, yaiku: Serebya lan Hasabya karo para sadulure wong sepuluh.
25. Aku banjur nimbangake selaka lan mas apadene piranti-piranti, yaiku pisungsung-pisungsung mligi kanggo padalemane Gusti Allah kita, yaiku pisungsunge Sang Prabu, para juru-pirembage lan para panggedhe apadene sakehe para wong Israel kang ana ing kana.
26. Aku uga nimbang kang banjur dakpasrahake marang ing tangane: selaka nem atus seket talenta, lan piranti selaka pengaji satus talenta, emas satus talenta,
27. tuwung emas rong puluh kang pengaji sewu dirham, apadene piranti tembaga murni kang gumilap lan endah kaya mas rong iji.
28. Sarta aku banjur kandha marang wong-wong mau: “Kowe iku padha wong sengkeran sumaos marang Sang Yehuwah lan piranti-piranti iki uga padha dadi sengkeran suci, sarta selaka lan mase iki dadi pisungsung manasuka konjuk marang Sang Yehuwah Gusti Allahe para leluhurmu;
29. iku rawatana lan reksanen, nganti tumeka wektune katimbang, ana ing sangarepe para pangareping imam lan para wong Lewi tuwin para panggedhening kulawangsane wong Israel ing Yerusalem, ing gedhong-gedhong padalemane Sang Yehuwah.”
30. Para imam lan para wong Lewi iku banjur padha nampani selaka lan mas tuwin piranti-piranti kang wus katimbang iku, bakal digawa menyang ing Yerusalem, menyang ing padalemane Gusti Allah kita.