1. Nanging Nabi Hagai lan Nabi Zakharia bin Idho, nabi loro mau padha meca tumrap para wong Yahudi kang manggon ana ing Yahuda lan ing Yerusalem, atas asmane Gusti Allahe Israel, kang nganthi wong loro iku.
2. Ing wektu samana Sang Zerubabel, putrane Sang Sealtiel lan Imam Yesua bin Yozadak mbangun padalemane Allah kang ana ing Yerusalem. Wong mau padha diamping-ampingi sarta dibiyantu dening para nabining Allah.
3. Nanging ing nalika samana Sang Tatnai, bupati ing sabrang kulone bengawan Efrat, ngrawuhi bebarengan karo Sang Syetar-Boznai lan kanca-kancane, lan mangkene pangandikane marang para wong mau: “Sapa kang maringi prentah marang kowe mbangun padaleman iki sarta ngrampungake balowarti iki?”
4. Banjur padha didangu uga: “Sapa jenenge wong kang padha ngadegake bangunan iki?”
5. Nanging paningale Gusti Allah tansah mirsani para tetuwane wong Yahudi, satemah ora dipeksa leren dening wong-wong iku, nganti prakara iki katur marang Sang Prabu Dharius, lan wus ana wangsulan tumrap prakara iki.
6. Ing ngisor iki turunane layang kang diaturake marang Sang Prabu Dharius saka Sang Tatnai, bupati ing sakulone bengawan Efrat karo Sang Syetar-Boznai sarta kanca-kancane, para punggawa dhaerah sakulone benganwan Efrat.
7. Wong-wong mau padha ngaturake palapuran tinulis mangkene:“Konjuk ing ngarsa dalem Sang Prabu Dharius, tentrem rahayu!
8. Mugi kauningana ing Sang Prabu, bilih kawula sampun sami dhateng ing tanah Yahuda, dhateng ing padalemanipun Allah Ingkang Mahaagung. Padaleman punika saweg kabangun mawi sela ingkang ageng-ageng sarta tembokipun karangkepan gebyog lan anggenipun nindakaken padamelan punika klayan saestu, sarta panggarapipun tumindak rancag.
9. Para sesepuh ing ngriku lajeng sami kawula takeni lan makaten tembung kawula: Sapa kang mrentahi kowe mbangun padaleman iki lan ngrampungake tembok iki?
10. Punapa malih ugi sami kawula takeni nama-namanipun, supados kenginga kawula aturaken ing ngarsanipun gusti kawula, kaliyan nyatheti namanipun ingkang sami dados sesepuhipun.
11. Tiyang wau tumunten sami mangsuli dhateng kawula, tembungipun makaten: Kula punika sami abdinipun Gusti Allahipun langit lan bumi, punapa dene kula mbangun malih padaleman ingkang sampun kaadegaken pinten-pinten taun saderengipun punika, kaadegaken saha karampungaken dening satunggaling ratunipun Israel ingkang agung.
12. Nanging sarehning para leluhur kula sami memungu bebendunipun Gusti Allahing langit, pramila lajeng dipun ulungaken dhateng ing astanipun Sang Prabu Nebukadnezar, ratu ing Babil, bangsa Kasdim, ingkang nggempur padaleman wau saha tiyangipun sami dipun boyongi dhateng tanah Babil kadadosaken tawanan.
13. Nanging ing taun kapisan jamanipun Sang Prabu Koresy, ratu ing Babil, Sang Prabu Koresy tumunten ndhawuhaken prentah supados mbangun padalemaning Allah punika.
14. Malah sadaya pirantosing padalemaning Allah ingkang arupi mas tuwin selaka, ingkang suwaunipun dipun pundhuti Sang Prabu Nebukadnezar saking padaleman suci ingkang wonteng ing Yerusalem ingkang lajeng kalebetaken ing padaleman suci ing Babil, punika ugi sami kapundhut Sang Prabu Koresy saking padaleman suci ing Babil lan dipun pasrahaken dhateng tiyang ingkang nama Sesbazar ingkang sampun kawisudha dados bupati.
15. Punika dipun dhawuhi makaten: Piranti iki padha jupukana nuli mangkata lan kadekeka ing padaleman suci ing Yerusalem, apadene padalemane Allah iku kadhawuhana mbangun maneh ana ing panggonane lawas.
16. Bupati Sesbazar punika wau lajeng rawuh sarta masang tetalesing padalemaning Allah ingkang wonten ing Yerusalem, lan wiwit kala semanten ngantos dumugi sapriki anggenipun dipun bangun, namung kemawon dereng rampung.
17. Pramila manawi wonten keparenging karsa dalem Sang Prabu, mugi wontena dhawuh dalem nitipriksa ing gedhong raja-brana kagungan dalem Sang Prabu ingkang wonten ing Babil ngriku, punapa sayektos wonten dhawuh dalem Sang Prabu Koresy, supados mbangun padalemaning Allah wonten ing Yerusalem wau. Wasana kekancingan dalem Sang Prabu tunrap prekawis punika mugi lajeng kaparingna dhumateng kawula.”