4. Ing kono bangsa kang manggon ing kono mau nuli padha gawe kendhoning krekate para wong Yehuda lan padha njalari wedi mbangun.
5. Malah nalika jamane Sang Prabu Koresy, ratu ing nagara Persia, nganti tumeka ing jumenenge Sang Prabu Dharius, ratu ing nagara Persia, wong-wong mau padha mbeseli para juru ngembani prakara supaya nglawan para wong Yehuda amrih wurunga ada-adane.
6. Nalika jumenenge Sang Prabu Ahasyweros ing wiwitane anggone ngasta paprentahan, wong mau padha ngunjukake layang panggugat tumrap para wong kang wus padha manggon ing Yehuda lan ing Yerusalem.
7. Lan nalika jumenenge Prabu Artahsasta, Bislam, Mitredat lan Tabeel karo para kanthine liyane banjur padha nulis layang konjuk marang Sang Prabu Artahsasta, ratu ing Persia. Layange mau katulis mawa basa Aram kanthi kajarwakake:
8. “Bupati Rehum kaliyan Simsai, juru-serat, sampun sami damel serat bab Yerusalem, konjuk dhumateng Sang Prabu Artahsasta, ingkang isinipun mekaten:
9. -- Bupati Rehum kaliyan Simsai, juru-serat, sarta para prakancanipun, para hakim saha para punggawa saandhahanipun, tiyang Persia, tiyang saking Erekh, tiyang saking Babil, saha tiyang saking Susan, inggih punika tiyang Elam
10. tuwin bangsa-bangsa sanesipun, ingkang dipun pindhah dening panjenenganipun Sang Asnapar ingkang agung lan minulya, sarta kadhawuhan manggen wonten ing kitha Samaria lan ing tlatah sanesipun sakilenipun benawi Efrat.”
11. Iki turunane layang kang diunjukake marang panjenengane: “Konjuk ing ngarsa dalem Sang Prabu Artahsasta, saking kawula para abdi dalem, para tiyang ingkang wonten ing wewengkon sakilening benawi Efrat.
12. Mugi kauningana ing Sang Prabu, bilih tiyang Yahudi ingkang sami bidhal saking ngarsa dalem dhateng ing panggenan kawula punika sampun sami dumugi ing Yerusalem. Tiyang-tiyang wau sapunika saweg mbangun kitha ingkang tiyangipun sami duraka lan dursila punika, sami ndandosi balowartinipun sarta nyantosakaken tetalesipun.
13. Ingkang punika mugi kauningana ing Sang Prabu, bilih, manawi kitha punika sampun kabangun malih sarta balowartinipun sampun rampung, tiyangipun boten badhe asok paos saha bulubekti utawi beya malih, temah damel kapitunanipun para ratu.
14. Wondene sapunika sarehning kawula sampun sami gadhah sesambetan kaliyan Sang Prabu, sarta boten saged ningali, Sang Prabu angsal panacad, pramila kawula sami kengkenan ngaturi uninga dhumateng Sang Prabu,
15. supados kawontenaken panitipriksa ing serat babadipun para leluhur dalem. Panjenengan dalem lajeng badhe manggih ing serat babad ngriku sarta badhe nguningani bilih kitha punika pancen sampun dados kitha duraka, ingkang tansah njalari pitunanipun para ratu tuwin ing dhaerah-dhaerah, punapa malih tiyang isinipun sampun wiwit kina mila tansah ngwontenaken pageger, ngantos kitha punika dados risak.