24. Pancene mono Sang Haman, bin Hamedata, turune Agag, satrune sakehing wong Yahudi, ngarah arep numpes bangsa Yahudi, nuli ngumbulake pur: -- yaiku undhi -- karsane arep mateni lan numpes wong Yahudi,
25. nanging sawuse prakara iku mau kaunjukake marang Sang Prabu, panjenengane banjur paring dhawuh kamot ana ing serat, pangarahe ala marang bangsa Yahudi iku mbalika marang mastakane Sang Haman dhewe. Sang Haman saputra-putrane tumuli padha kasulah ana ing panyulahan.
26. Mulane dina iku kasebut Purim, kapirid saka tembung pur iku mau. Marga saka iku uga, yaiku marga wong Yahudi padha ngrasakake surasane layang mau sarta wus nyipati lan ngalami dhewe,
27. wong Yahudi padha nampani iku dadi kawajiban lan katetepan tumrap awake dhewe lan saturun-turune, dalah sakehing wong kang bakal padha manunggal karo wong Yahudi, yen mesthi bakal padha ditetepi dina loro mau, ora nganti kelalen ora ngriyayakake dina loro iku saben taun, miturut apa kang katulis tumrap bab iku ing dina kang katemtokake,
28. lan dina iku bakal dipengeti lan diriyayakake dening angger gotrah lan kulawangsa ing saben dhaerah lan kutha, temah dina Purim iku ora bakal ilang saka ing satengahe wong Yahudi nganti turun-tumurun iku bakal tansah kaeling-eling ora kendhat-kendhat.