19. kalawan ngandika: “Heh wong kang kinasihan, aja wedi, tentrem rahayu anaa ing kowe, sing santosa, sing santosa!” Sajrone aku dipangandikani mangkono iku, aku rumangsa banjur dadi kuwat maneh lan matur: “Kawula aturi ngandika, dhuh Bendara kawula, awit kawula sampun kaparingan kakiyatan.”
20. Tumuli pangandikane mangkene: “Apa kowe mangreti sababe anggonku nekani kowe? Sadhela engkas aku arep bali arep perang nglawan panggedhening wong Persia lan sawuse rampung kalawan dheweke iku, panggedhening nagara Yunani bakal teka.
21. Ewadene kowe bakal daksumurupake marang apa kang katulisan ana ing Kitabing Kabeneran.Ora ana kang bakal mbiyantu aku kalawan ati kang teguh nglawan wong-wong mau, kajaba panggedhemu Sang Mikhael,