16. Kowe uga karimuk bisane metu saka ing karupekanmenyang ing papan kang omber kang sepi ing panindhes,marang meja kang swasanane tentrem lan kang kebak pangan kang nggajih.
17. Nanging kowe wus samesthine tampa kabeh paukumane wong duraka,kowe kacengkerem dening paukuman lan kaadilan;
18. panasing ati aja nganti mbujuk kowe supaya memada,lan gedhening panebus aja nganti nasarake kowe.
19. Apa kasugihanmu bisa nguwalake kowe saka ing karupekan,utawa sakehing kakuwatan anggonmu rekasa?
20. Aja cecengklungen marang bengiwancine para bangsa padha lunga saka ing papan padunungane.
21. Kowe sing ngati-ati aja nganti madhep marang pialaamarga iya iku kang njalari kowe kacoba dening sangsara.
22. Sanyatane Gusti Allah iku luhur pangwasane,endi ana guru kang madhani Panjenengane?
23. Sapa kang nemtokake margine,lan sapa kang wani munjuk: Paduka sampun tumindak boten adil?
24. Elinga manawa kowe kudu ngluhurake pakaryane,kang tansah dikidungake dening manungsa.
25. Kabeh wong padha ndeleng,anggone mandeng saka ing kadohan.
26. Sanyata Gusti Allah iku agung, ora kena kagayuh kalawan kawruh kita,cacahing taune ora bisa kasumurupan.
27. Tetes-tetesing banyu katarik munggah,lan mancur dadi udan awor pedhut,
28. kaesokake dening mendhung ing awang-awangkasiramake marang wong akeh.
29. Apa ana wong kang mangreti jumerenging mendhunglan swara gumuruh kang ana ing padalemane?
30. Lah Panjenengane nggelar pepadhange ing sakubengelan ngemuli dhasaring sagara.
31. Awitdene iku margane anggone ngadili para bangsalan anggone paring pangan nganti luber.
32. Astane sakarone kasingeban ing kilatkang kadhawuhan nyamber kang kudu tinempuh.
33. Suraking perang martakake rawuheyaiku manawa banget-banget anggone merangi kadurakan kalawan bebendu.”