1. Elihu calathu maneh, tembunge:
2. “Sing sabar sadhela engkas, kowe arep dakwulang,awit isih ana kang arep dakkandhakake atas asmane Gusti Allah.
3. Aku arep ngetokake kawruhku kang muluk-muluksarta mbenerake kang nitahake aku;
4. awit sanyata ora goroh tembungku,kang arep-arepan karo kowe iki wong kang sampurna kawruhe.
5. Sumurupa, Gusti Allah iku prakosa, nanging ora ana barang kang karemehake,prakosane iku ing bab kakuwataning akal-budi.
6. Wong duraka ora padha dilestarekake urip,nanging wong kang sangsara padha kaparingan kaadilan.
7. Panjenengane ora menga-mengo anggone mirsani marang wong bener,nanging iku salawas-lawase padha kaparingan papan sandhing para raja ana ing dhampar,satemah padha linuwih kaluhurane.
8. Manawa padha kablenggu kalawan rantetinalen ing kasangsaran,
9. Gusti Allah banjur ngengetake marang panggawenelan panerake, yaiku anggone gumunggung
10. sarta nuli kupinge kawengakake supaya bisa nampani piwulang,tuwin dhawuh supaya padha ngungkurake piala.
11. Manawa padha ngrungokake kalawan sumuyud,uripe bakal sinandhangan ing kabegjan ing salawase,sarta mukti nganti tekan ing wekasaning taune.
12. Ewasamono manawa padha ora ngrungokakemesthi bakal padha mati kena ing tumbaksarta sirna ing sajroning kabodhoane.
13. Para wong kang atine duraka iku padha nyimpen bebendu;lan ora gelem sesambat manawa kablenggu dening Panjenengane;
14. nyawane sirna sajrone isih enom,uripe cuthel durung wancine.
15. Wong sangsara diuwalake sarana sangsara,kupinge kawengakake sarana panindhes.
16. Kowe uga karimuk bisane metu saka ing karupekanmenyang ing papan kang omber kang sepi ing panindhes,marang meja kang swasanane tentrem lan kang kebak pangan kang nggajih.
17. Nanging kowe wus samesthine tampa kabeh paukumane wong duraka,kowe kacengkerem dening paukuman lan kaadilan;