Prajanjian Lawas

Prajanjian Anyar

Ayub 30:12-27 Kitab Sutji (JAV)

12. Ing satengenku muncul grombolan,kang mbanjur njegal sikilku,sarta masangi aku dalaning karusakan;

13. dalanku dibongkar-bongkar lan ngarah tibaku,ora ana kang ngalang-alangi tumindake.

14. Anggone nempuh kaya ngliwati lowahaning tembok kang amba;tekane gegrombolan gilir gumanti ana ing tengahing jugrugan.

15. Aku dibyuki ing pagiris,kamulyanku kabur sirna kayadene katut ing anginlan kabegjanku larud kaya mega.

16. Awit saka iku nyawaku lebur ana ing jeroku;aku katukup ing dina-dina kasangsaran.

17. Ing wayah bengi balung-balungku kaya dikrokoti,sarta rasa lara kaya dicocogi tanpa leren.

18. Sandhanganku suwek marga dening tindak keras kang ora bisa dilawan,mulane pating klewer ana ing awakku kaya kemeja.

19. Aku dijorogake dening Gusti Allah menyang ing jebloganlan rupaku wus kaya lebu lan awu.

20. Kawula sesambat nyuwun tulung dhateng Paduka, nanging Paduka boten paring wangsulan,kawula ngadeg ngantos-antos,nanging Paduka boten mreduli dhateng kawula.

21. Paduka santun dados ambek-siya dhumateng kawula,kawula Paduka mengsah kalayan kakiyataning asta Paduka

22. kawula Paduka tumpangaken ing angin saha lajeng kabur,nunten Paduka lebur wonten ing salebeting prahara.

23. Inggih kawula mangretos, kawula Paduka purugaken dhateng ing pejah,dhateng papan paklempakaning sadaya ingkang gesang.

24. Lah apa iya wong ora bakal mulungake tangane marang kang ambruk,manawa ing sajroninng kacilakane ora ana kang nulungi?

25. Aku rak iya nangis marga saka anane wong kang karupekan?Atiku rak susah marga saka sumurup wong miskin?

26. Aku nganti-anti marang kang becik, nanging piala kang teka;aku ngarep-arep pepadhang, nanging pepeteng kang teka.

27. Batinku molak-malik tanpa leren,aku katempuh ing dina-dina kasangsaran.

maca bab lengkap Ayub 30