7. Samangsa aku metu menyang ing sakethenging kutha,tuwin nata palungguhanku ana ing tengahing alun-alun,
8. para nonoman bareng weruh tekaku banjur padha mundur,dene para wong kang wus uwanen padha ngadeg mapan;
9. para panggedhe padha leren anggone gunemanpadha nutupi tutuke;
10. sidhem swarane para pangarep,ilate kraket ing cethake.
11. Samangsa kuping krungu bab aku, aku banjur diarani rahayu,lan saben mripat kang ndeleng, aku mesthi dialembana.
12. Awit wong kang sangsara kang njaluk tulung iya banjur dakpitulungi,samono uga bocah lola lan wong kang sepi ing pitulungan.
13. Wong kang arep nemu bilai ngucapake berkah marang aku,sarta aku gawe bungahing atine randha.
14. Kabeneran kang dadi sandhangankutuwin aku nganggo kaadilan kayajubah lan sreban.