1. Sawuse iku Pangeran Absalom banjur nyawisake kreta sajarane lan wong seket kang njajari.
2. Saben esuk jumeneng ana ing pinggir dalan kang anjog ing gapura. Sadhengah wong kang duwe prakara lan arep seba marang ing ngarsane Sang Nata nyuwun pangadilan, wong mau ditimbali dening Pangeran Absalom sarta didangu: “Kowe saka kutha ngendi?” Dene manawa diwangsuli: “Abdi dalem punika dhateng saking taler Israel anu,”
3. tumuli wong mau dipangandikani: “Mungguh prakaramu iku becik lan bener, nanging ora ana kang nyembadani marang kowe atas saka Sang Nata.”
4. Pangeran Absalom ngandika maneh: “Saupama aku ditetepake dadi hakim ana ing nagara kene! Sadhengah wong kang duwe prakara utawa padudon miturut pranatan, kena sowan marang ngarsaku lan bakal dakadili prakarane.”
5. Yen ana wong seba sujud nyembah marang Pangeran Absalom, banjur mulung astane, wonge dicandhak lan diaras.
6. Cara kang kaya mangkono iku ditandhukake Pangeran Absalom marang sakehe wong Israel kang arep sowan ing ngarsane Sang Prabu nyuwun pangadilan. Kanthi patrap mangkono anggone Pangeran Absalom mikat atine wong Israel.
7. Sawuse kelakon patang taun Pangeran Absalom munjuk marang Sang Prabu: “Mugi kalilana kawula kesah dhateng Hebron prelu ngluwari ujar kawula ingkang sampun kawula lairaken dhateng Sang Yehuwah.
8. Amargi abdi dalem punika nalika taksih wonten ing Gesur, ing tanah Aram, gadhah nadar makaten: “Manawa Yehuwah sanyata marengake aku mulih menyang Yerusalem, aku bakal ngabekti marang Sang Yehuwah.”
9. Sang Prabu banjur dhawuh marang Pangeran Absalom: “Iya mangkata, sunsangoni slamet.” Pangeran Absalom banjur cecawis lan tindak menyang Hebron.
10. Ing wektu samana Pangeran Absalom wis utusan telik marani sakehe taler Israel, kalawan piweling: “Samangsa kowe krungu swaraning kalasangka, banjur padha alok-aloka: Absalom wis jumeneng ratu ana ing Hebron!”
11. Kang ndherek tindake Pangeran Absalom saka ing Yerusalem wong rong atus; para wong kang oleh uleman ndherek ora nglegewa lan ora ngreti apa-apa mungguh ing prakara iku.
12. Nalika Pangeran Absalom arep saos kurban, banjur nimbali Sang Akhitofel, wong ing Gilo, juru pirembage Sang Prabu Dawud, saka ing kutha Gilo. Mangkono dadine pasakuthon iku sangsaya mundhak kuwat lan sangsaya akeh wong kang ngrojongi marang Pangeran Absalom.
13. Tumuli ana wong kang ngaturi uninga marang Prabu Dawud, unjuke: “Manahipun tiyang Israel sampun sami kelu dhateng Pangeran Absalom.”
14. Sang Prabu Dawud banjur ngandika marang sakehe abdi dalem kang ndherek panjenengane ana ing Yerusalem, dhawuhe: “Padha tata-tataa, payo padha ngungsi, aja nganti kita ora bisa oncat saka ing ngarepe Absalom. Dikebat padha mangkat, supaya wong iku aja nganti enggal bisa nututi kita lan nekakake bilai marang kita lan nggecek kutha iki klawan landheping pedhang.”
15. Para abdi dalem padha munjuk marang Sang Prabu: “Sumangga sakarsa dalem gusti kawula Sang Prabu. Kawula sami sandika nglampahi.”
16. Sang Prabu banjur miyos lan saisine kraton padha ndherek tindake, mung garwa ampeyan sepuluh kang katilar padha tunggu kraton.
17. Sang Prabu miyos kadherekake dening para abdine kabeh. Ana ing sacedhake omah kang wekasan banjur kendel.
18. Dene sakehe abdi dalem, dalah sakehe wong Kreti lan wong Pleti padha lumaku ngliwati panjenengane uga sakehe wong Gat, cacahe wong nem atus, kang ndherek panjenengane wiwit saka ing Gat padha mlaku ngliwati Sang Prabu.
19. Sang Prabu Dawud banjur ndangu marang Itai, wong Gat: “Yagene sira kok mlaku melu ingsun uga? Muliha lan ndhereka Sang Prabu, amarga sira iku padha wong neneka, apamaneh sira iku wong boyongan saka ing tanah kamulanira.
20. Lagi dhek wingi anggonira teka, apa iya ing dina iki ingsun ngajak sira nglembara, mangka ingsun kapeksa lunga saparan-paran. Wis muliha karo para sadulurira, muga-muga Sang Yehuwah paring sihkadarman lan kasetyan marang sira.”
21. Ewadene Itai munjuk marang Sang Prabu: “Demi Sang Yehuwah agesang lan demi sugeng dalem gusti kawula Sang Prabu, wonten ing pundi kemawon panjenengan dalem, kawula inggih badhe ndherek.”
22. Prabu Dawud nuli ngandika marang Itai: “Yen mangkono lumakua liwata!” Itai wong Gat iku nuli mlaku liwat bebarengan karo wong-wonge lan bocah-bocah kang padha melu dheweke.
23. Wong sanagara padha nangis kabeh kalawan swara sora, nalika wong-wong padha liwat. Sang Prabu banjur nyabrang ing kali Kidron lan wong akeh padha lumaku ngener marang ing pasamunan.
24. Lan Imam Zadhok uga ana ing kono, kadherekake dening sakehing wong Lewi kang ngusung pethi prajanjiane Gusti Allah. Padha nyelehake pethine Gusti Allah -- Imam Abyatar uga melu -- nganti sakehe wong saka kutha wis padha nyabrang kabeh.
25. Sang Prabu banjur ngandika marang Imam Zadhok: “Pethi prajanjianipun Gusti Allah sampeyan bekta wangsul dhateng kitha, manawi kula angsal sihkadarmanipun Sang Yehuwah, Panjenenganipun inggih badhe marengaken kula wangsul, temah kula badhe nyawang malih pethinipun Gusti Allah ugi padalemanipun.
26. Nanging manawi Panjenenganipun ngandika makaten: Ingsun wis ora sarju marang sira, kula inggih sandika, mugi Pangeran nandhukaken dhateng kula punapa ingkang sae wonten ing ngarsanipun.”
27. Sang Prabu Dawud ngandika maneh marang Imam Zadhok: “Saenipun, sampeyan lan Imam Abyatar wangsula mantuk kanthi wilujeng kaliyan anak sampeyan piyambak-piyambak: inggih punika anak sampeyan Ahimaas saha Yonatan anakipun Abyatar.
28. Lah kula badhe ngentosi wonten ing sacelakipun panggenan pasabrangan dhateng ing pasamunan, ngantos wonten pawartos saking sampeyan, ingkang suka sumerep dhateng kula.”
29. Imam Zadhok lan Imam Abyatar banjur nggawa bali pethine Gusti Allah menyang ing Yerusalem lan kendel ana ing kono.
30. Sang Prabu minggah ing gunung Jaitun karo muwun, mastakane kudhungan lan tindake tanpa trumpah. Sakehe wong kang ndherekake uga padha kudhungan sirahe lan anggone munggah padha karo nangis.
31. Nalika Sang Prabu diaturi uninga mangkene: “Akhitofel wonten ing satengahipun tiyang-tiyang ingkang sekuthon kaliyan Pangeran Absalom.” Sang Prabu banjur nyebut: “Mugi Paduka karsaa nggagalaken pitedahipun Akhitofel, dhuh Sang Yehuwah.”
32. Bareng Sang Prabu wus rawuh ing pucak, ing panggonane wong padha nyembah sujud marang Gusti Allah, Husai, wong ing Arki, teka methukake Sang Prabu, nganggo jubah rowak-rawek lan sirahe kawur-wuran lemah.
33. Prabu Dawud ngandika marang wong mau: “Yen sira ndherek ingsun, bakal ngebot-eboti tindakingsun.
34. Nanging yen sira bali menyang kutha lan munjuk marang Absalom: Kawula punika abdi dalem, dhuh Sang Prabu, sanadyan kawula punika wiwit rumiyin mila ngabdi rama dalem, namung sapunika dados abdi dalem; sarana mengkono sira bisa mbatalake pituture Akhitofel demi asmaningsun.
35. Imam Zadhok lan Imam Abyatar rak amor karo sira ana ing kana ? Dadi kabeh kang sira rungu saka ing kraton, iku kandhakna marang Imam Zadhok lan Imam Abyatar.
36. Lan maneh anake karo pisan rak iya padha ana ing kono: Ahimaas, anake Imam Zadhok lan Yonatan, anake Imam Abyatar; sira ngirimna sabarang kang sira rungu lumantar wong-wong iku.”
37. Lan Husai, mitrane Prabu Dawud, banjur menyang ing Yerusalem nalika Pangeran Absalom lagi rawuh ing Yerusalem.