12. Karodene padha nangis, anggone padha nangis karo puwasa nganti tumeka suruping srengenge, marga saka Sang Prabu Saul lan Pangeran Yonatan putrane, marga saka umate sang Yehuwah lan bangsa Israel, jalaran padha mati kapupu ing pedhang.
13. Senapati Dawud banjur ndangu maramg wong kang nggawa pawarta mau: “Pinangkamu saka ngendi?” Atur wangsulane: “Kawula punika tiyang nglembara, tiyang Amalek.”
14. Sang Dawud banjur ngandika marang wong mau: “Kapriye? Apa kowe ora wedi ngangkat tanganmu nyedani kang jinebadan ing Sang Yehuwah?”
15. Senapati Dawud banjur nimbali salah sijine prajurit, dhawuhe: “Mara mrenea, wong iku pedhangen!” Prajurit mau banjur medhang wong iku, temah mati.
16. Lan Sang Dawud ngandika marang wong iku: “Getihmu nempuhna marang awakmu dhewe, amarga cangkemmu dhewe nekseni nglawan awakmu dhewe, amarga kandha: Kawula ingkang nyedani ingkang jinebadan ing Sang Yehuwah.”
17. Sang Dawud ngulukake kidung panangis iku marga saka Prabu Saul lan Pangeran Yonatan, putrane.
18. Lan panjenengane paring dhawuh marahake kidung iki marang bani Yehuda; iku tinulis ana ing layang bab Wong Temen.
19. He Israel, pepethinganmu seda kapupu ana ing pagununganmu!Kapriye dene para prawira padha sirna!