1. Mulane nalika ing taun kang kaping sangane jaman paprentahane, ing sasi kang kaping sepuluh, ing tanggal kaping sepuluh ing sasi iku, Sang Prabu Nebukadnezar, ratu ing Babil, rawuh kadherekake ing wadya-balane kabeh lan banjur nempuh Yerusalem. Sang Nata nuli makuwon lan dhawuh ngepung kutha iku sarta ngedegake tembok pangepungan ing sakubenge.
2. Kaya mangkono anggone kutha mau kakepung nganti ing taun kang kaping sawelase jamane Sang Prabu Zedhekia.
3. Ing nalika tanggal kaping sanga sasi kang kaping pat, bareng pailan wus ngamuk nggegirisi ana ing kutha kono lan rakyat ing kono wus kentekan pangan,
4. temboking kutha kabobol lan sakehing wadya-bala ing wayah tengah wengi padha lumayu liwat ing gapura ing antarane tembok loro kang ana ing sacedhake patamanan kraton, sanadyan wong Kasdim padha ngepung ing sakubenge kutha mau. Wong-wong mau padha lumayu menyang ing Araba-Yordan.
5. Nanging wadya-bala ing Kasdim padha ngoyak Sang Prabu, lan kacepeng ana ing tanah warata ing Yerikho, sakehe wadya-balane wus padha bubar buyar ninggal panjenengane.
6. Sang Prabu bareng wus kacepeng nuli kaaturake marang ing ngarsane Sang Nata ing Babil ana ing Ribla, kang banjur ndhawahake paukuman marang panjenengane.
7. Para putrane Sang Prabu Zedhekia padha disembelehi ana ing ngarsane. Sawuse mangkono Sang Prabu Zedhekia kadamel wuta paningale, banjur kablenggu kalawan rante tembaga lan katawan menyang ing Babil.
8. Kacarita ing sasi kang kalima ing tanggal kaping pitu ing sasi iku -- iku taun kang kaping sangalase jamane Sang Prabu Nebukadnezar, ratu ing Babil -- Sang Nebuzaradan, panggedhening wadya-bala tamtama, punggawane Sang Nata ing Babil, rawuh ing Yerusalem,
9. banjur mbesmi padalemaning Pangeran Yehuwah, kadhaton lan sakehing omah ing Yerusalem; daleming para panggedhe padha kaobong ing geni.
10. Tembok ing sakubenge kutha Yerusalem karubuhake dening wadya-bala ing Kasdim kang ana, bebarengan karo panggedhening prajurit tamtama mau.
11. Kekarening rakyat kang isih ana ing kutha kono lan para wong kang mbalik mbiyantu Sang Nata ing Babil sarta kekarening masyarakat padha kaparakake marang ing pambuwangan dening Sang Nebuzaradan, panggedhening wadya-bala tamtama mau.
12. Mung ana wong kang mlarat sawatara kang dikarekake ana ing nagara kono dening panggedhening prajurit tamtama iku, kareben padha dadi tukang kebon anggur lan dadi wong tani.
13. Uga saka-saka tembaga ing padalemaning Sang Yehuwah lan kretan panuwak sarta segaran tembaga kang ana ing padalemaning Sang Yehuwah padha dipecahi dening wong Kasdim, dene tembagane digawa menyang ing Babil.
14. Kwali-kwali, sorok-sorok, lading-lading lan piring-piring sarta sakehing piranti tembaga kang kanggo nindakake tata pangibadah, padha dijupuki,
15. uga padupan-padupan lan bokor-bokor panyiraman, kang emas utawa kang selaka, iku padha dibektani dening panggedhening prajurit tamtama mau.
16. Dene saka loro-lorone, segaran siji lan kretan-kretanan panuwak yasane Sang Prabu Suleman kanggo ing padalemaning Sang Yehuwah, sakehe barang-barang iku tembagane nganti ora kena katimbang.
17. Saka kang siji dhuwure wolulas asta, ing dhuwure ana krebil tembaga; dhuwure krebil iku telung asta lan nam-namane lan tetironing woh dlima kang ana ing sadhuwure krebil mubeng, iku kabeh uga tembaga. Lan kaya mangkono uga saka sijine dalasan nam-namane.
18. Panggedhening wadya-bala tamtama mau banjur nyepeng Sang Seraya, imam-agung, lan Zefanya, imam pangkat loro lan para kang jaga lawang telu.
19. Punggawa kraton ing kutha kono kang diangkat dadi panggedhening wadya-bala, abdi peladose pribadi Sang Nata kang ana ing kutha kono cacahe lima, sekretarising panggedhene wadya-bala kang nglumpukake rakyat kadadekake prajurit sarta wong saka ing satengahing rakyat ing nagara kono cacah sawidak, iku padha ditangkep kabeh.
20. Wong-wong mau padha dicekeli dening Sang Nebuzaradan, panggedhening wadya-bala tamtama, banjur padha disebakake marang ing ngarsane Sang Nata ing Babil, ana ing Ribla.
21. Sang Nata ing Babil tumuli dhawuh mateni wong-wong mau ana ing Ribla, ing tanah Hamat. Iya mangkono iku anggone wong Yehuda padha kaboyongan saka ing tanahe kaparakake marang ing pambuwangan.
22. Sang Prabu Nebukadnezar, ratu ing Babil banjur ngangkat Sang Gedalya bin Ahikam bin Safan dadi panggedhe kang ngereh rakyat kang isih kari ana ing tanah Yehuda, kang dikarekake dening Sang Prabu.
23. Bareng para panggedhening wadya-bala padha mireng, manawa Sang Nata ing Babil wus misuda Sang Gedalya, banjur padha murugi Sang Gedalya, menyang ing Mizpa, yaiku Sang Ismael bin Netanya, Sang Yohanan bin Kareah, Sang Seraya bin Tankhumet, saka ing Netofa, lan Sang Yaasanya, putrane priyayi ing Maakha, kadherekake dening wadya-balane.
24. Sang Gedalya tumuli supaos marang para panggedhe lan marang para wadya-balane: “Kowe aja padha wedi marang para punggawa ing Kasdim; padha tetepa manggon ana ing nagara kene lan sumuyuda marang Sang Nata ing Babil, temah bakal padha slamet.”
25. Nanging ing sasi kang kapitu Sang Ismael bin Netanya bin Elisama, kang isih trahing ratu, kalawan kadherekake ing wong sepuluh, tindak murugi Sang Gedalya, kang banjur disedani, samono uga para wong Yehuda lan para wong Kasdim kang padha ndherek panjenengane ana ing Mizpa.
26. Sawuse mangkono rakyat kabeh, wiwit kang cilik nganti kang gedhe, dalasan para panggedhening wadya-bala padha budhal ngungsi menyang ing Mesir, awit padha wedi marang wong Kasdim.
27. Kacarita ing taun kang kaping telung puluh pitu sawuse Sang Prabu Yoyakhin, ratu ing Yehuda kabucal, ing sasi kang kaping rolas, ing tanggal kaping pitulikur ing sasi iku, Sang Prabu Ewil-Merodakh, ratu ing Babil, nalika ing taun jumenenge ratu, paring sih-piwelas marang Sang Prabu Yoyakhin, ratu ing Yehuda, yaiku banjur kaluwaran saka ing pakunjaran.
28. Sang Prabu Ewil-Merodakh ngandika marang panjenengane kalawan grapyak, lan maringi kalenggahan marang panjenengane, ngluwihi para ratu kang bebarengan karo panjenengane ana ing Babil.
29. Panjenengane diparengake lukar pangageman pakunjaran lan dhahar ana ing ngarsane Sang Nata ing sajege sugenge.
30. Dene dhahare ajeg lumintu kaparingan dening Sang Nata, sapira betahe ing saben dinane, ing sajege sugenge.