25. Sang Prabu Yosafat sawadya-balane nuli mandhap lan njarah-rayah barang-barange. Padha oleh raja-kaya, raja-brana, sandhangan lan barang-barang kang pengaji. Kang kajarah iku kehe ngluwihi kang bisa digawa. Telung dina suwene anggone padha njarah-rayah barang-barang mau, marga saka akehe.
26. Ing dina kang kaping pate padha nglumpuk ana ing Lebak Pangalembana. Ana ing kono padha ngluhurake Pangeran Yehuwah, mulane panggonan mau kaaranan Lebak Pangalembana nganti tekan saiki.
27. Sawuse mangkono wong Yehuda lan wong Yerusalem banjur padha bali kabeh ndherekake Sang Prabu Yosafat, padha bali menyang ing Yerusalem kalawan bungah, amarga Pangeran Yehuwah paring kaunggulan, dene mungsuhe wus kasoran.
28. Anggone lumebu ing Yerusalem kalawan slukat, clempung lan kalasangka sarta banjur njujug ing padalemaning Yehuwah.
29. Sakehe karajan ing nagara-nagara liya padha katempuh ing pagiris, nalika krungu bab anggone Pangeran Yehuwah perang nglawan para mungsuhe Israel.
30. Anadene karajane Sang Prabu Yosafat ngalami tentrem, jalaran Gusti Allahe ngganjar katentreman warata.
31. Sang Prabu Yosafat ngasta paprentahan ana ing Yehuda. Nalika jumeneng ratu yuswane telung puluh lima tahun, dene anggone ngasta paprentahan ana ing Yerusalem lawase selawe taun. Kang ibu asma Azuba, putri putrane Sang Silkhi.
32. Sugenge ngenut tindake Sang Prabu Asa, kang rama, ora nyleweng saka iku, sarta nglampahi apa kang bener ana ing paningale Sang Yehuwah.
33. Mung bae tengger-tengger pangurbanan ora disingkirake. Bangsa iku durung madhepake atine marang Gusti Allahe para leluhure.
34. Anadene kekarene riwayate Sang Prabu Yosafat, wiwit sakawit nganti tekan ing wekasan, lah kabeh iku katulisan ana ing riwayate Nabi Yehu bin Hanani, kang kamot ing buku bab para raja ing Israel.