1. Nalika Sang Dawud rawuh sabalane ing Ziklag, ing dina katelune, wong Amalek wis nempuh tanah Negeb lan Ziklag. Ziklag wis disorake lan kaobong.
2. Wong-wong wadon lan sakehe wong lanang kang ana ing kono, tuwa anom, wis padha ditawan, tanpa ana kang dipateni siji-sijia, kabeh padha kagiring kalawan nerusake lakune.
3. Bareng Sang Dawud sabalane rawuh ing kono, kutha iku wus kobong nganti entek, dene para bojone lan anak-anake lanang wadon padha ditawan.
4. Sang Dawud muwun, sarta para balane kabeh padha nangis, dumeling swarane, nganti kentekan swara.
5. Garwane Sang Dawud karo pisan uga katut katawan, yaiku: Ahinoam, wong wadon saka Yizreel, lan Abigail randhane Nabal wong ing Karmel.
6. Lan Sang Dawud wis kepepet banget, amarga balane wis padha rasanan arep mbenturi watu. Wong kabeh padha susah banget atine, jalaran saka bojone lan anake lanang-wadon. Nanging Sang Dawud nyantosakake piandele marang Sang Yehuwah, Gusti Allahe.
7. Sang Dawud banjur dhawuh marang Imam Abyatar bin Akhimelekh: “Efodipun sampeyan bekta mriki.” Imam Abyatar banjur ngaturake Efode marang Sang Dawud.