12. Ing dina iku Ingsun netepi tumrap Eli, samubarang kang Sunngandikakake bab kulawargane, saka wiwitan tekan wekasan.
13. Ujer wus Sundhawuhake yen Ingsun bakal ngukum kulawargane ing salawas-lawase, amarga saka dosa kang disumurupi, yaiku anggone anak-anake nyawiyah Gusti Allah nanging ora disrengeni.
14. Mulane Ingsun wus supaos marang kulawargane Eli yen dosane kulawargane ora bisa diruwat sarana kurban sembelehan utawa kurban dhaharan nganti ing salawas-lawase.”
15. Samuel anggone turu nganti tumeka esuk; nuli ngengakake korining padalemane Sang Yehuwah. Samuel pakewuh ngaturi pirsa bab wahyu iku marang Imam Eli.
16. Nanging Imam Eli nimbali Samuel, pangandikane: “Samuel anakku.” Wangsulane Samuel: “Nuwun kula Rama.”
17. Pangandikane Imam Eli: “Apa kang kadhawuhake Sang Yehuwah marang kowe? Aja kok sidhem marang aku. Kowe diganjara paukuman dening Sang Yehuwah mangkene lan diwuwuhana luwih akeh saka iku, manawa kowe nyidhem satembung bae apa kang dipangandikakake marang kowe.”
18. Samuel banjur ngaturi kabeh mau marang Imam Eli, ora ana sawiji bae kang disidhem. Imam Eli nuli ngandika: “Panjenengane iku Sang Yehuwah, iya kelakona apa kang kagalih prayoga.”
19. Samuel wis saya gedhe lan Sang Yehuwah nunggil karo dheweke, ora ana pangandikane siji bae kang ora kelakon.
20. Wong Israel kabeh wiwit ing Dan tekan ing Bersyeba padha ngreti, yen Samuel wus katetepake kalenggahane dadi nabine Sang Yehuwah.
21. Lan sabanjure Sang Yehuwah ngatingali marang Samuel ana ing Silo srana pangandikane.