35. Sang Dawud banjur nampeni saka wong wadon iku apa kang dicaosake marang panjenengane, sarta ngandika: “Muliha kanthi slamet; lan aku wis krungu aturmu lan bakal nyembadani panyuwunmu.”
36. Saulihe Abigail tekan ing panggonane Nabal, lah wonge lagi nganakake bujana ing omahe wis kaya bujananing raja. Nabal bungah-bungah nganti mendem kepati, mulane kang wadon ora martani sakecap-kecapa, nganti tumeka byar esuk.
37. Nanging esuke, nalika Nabal wus ora mendem, lagi diblakani dening somahe mungguh sakehe prakara iku. Dumadakan jantunge mandheg ing dhadhane lan awake kaku.
38. Lan let watara sepuluh dina sawise iku Pangeran Yehuwah nggebag Nabal, nganti dadi lan patine.
39. Nalika wartane kapireng dening Sang Dawud, pangandikane: “Pinujia asmane Sang Yehuwah, kang mbelani aku ing bab panyamahe Nabal marang aku lan ngampah abdine saka ing panggawe ala. Sang Yehuwah wis nampekake pialane Nabal marang sirahe dhewe.” Sang Dawud banjur utusan wong ngrembug karo Abigail anggone arep dipundhut garwa.
40. Para abdine Sang Dawud nuli nemoni Abigail ana ing Karmel lan pratela marang wong wadon iku mangkene: “Sang Dawud ngutus kula sowan panjenengan, panjenengan punapa karsa dipun pundhut garwa?”
41. Wong wadon iku tumuli gumregah ngadeg, sujud nyembah sumungkem raine konjem ing bumi sarta matur: “Abdi paduka punika saestu kepengin dados parekan ingkang ngwisuhi sukunipun para abdi paduka punika.”