9. Doeg, wong Edom kang anggone ngadhep ana ing sacedhake para punggawane Sang Prabu Saul banjur ngaturi wangsulan unjuke: “Kawula sumerep anakipun Isai punika dhateng ing griyanipun Imam Akhimelekh bin Ahitub ing Nob.
10. Piyambakipun neges dhateng Sang Yehuwah kangge Dawud lan nyangoni piyambakipun: ugi pedhangipun Goliat, tiyang Filisti punika dipun sukakaken.”
11. Sang Prabu nuli utusan nimbali Imam Akhimelekh bin Ahitub dalah sakulawargane, para imam kang ana ing Nob; kabeh iya banjur padha sowan marang ing ngarsane Sang Prabu.
12. Pangandikane Sang Prabu Saul: “Mara rungokna he anake Ahitub!” Unjuke: “Nuwun inggih , Gusti.”
13. Sang Prabu Saul banjur ndangu marang wong iku: “Geneya sira kok padha sakuthon karo anake Isai nglawan marang ingsun? Sira kok ngwenehi roti lan pedhang, sarta neges marang Gusti Allah kanggo wong iku, temah banjur mbalila marang ingsun lan dadi pepalang kaya dene saiki iki?”
14. Imam Akhimelekh nuli mangsuli unjuke: “Nanging sinten ing antawisipun para punggawa dalem ingkang pinitados kados Sang Dawud, tur dados mantunipun Sang Prabu saha mangagengi para pengawal dalem sarta kinurmatan wonten ing kraton dalem?
15. Punika boten namung nembe sapisan kemawon anggen kawula neges dhateng Gusti Allah kangge piyambakipun. Babar pisan boten!Sang Prabu mugi sampun ngantos kagungan pandakwa dhateng abdi dalem kawula, dalasan dhateng kulawarga kawula, amargi abdi dalem boten mangretos punapa-punapa menggah punika wau sadaya, inggih alita inggih agenga.”
16. Ewadene Sang Prabu ngandika: “Sira kudu kaukum pati, Akhimelekh, sira lan sakehe kulawarganira!”
17. Sang Prabu nuli ndhawuhi para prajurit kang ngadhep ana ing ngarsane: “Majua lan para imame Sang Yehuwah iku padha patenana, amarga padha mbyantu Dawud; amarga sanadyan wis padha ngreti, yen Dawud iku minggat ewadene ora padha ngaturi pirsa marang ingsun.” Nanging para punggawane Sang Prabu ora ana kang kumlawe tangane nempuh marang para imame Sang Yehuwah mau.