12. Anadene putra-putrane Imam Eli iku padha wong dursila, padha ora maelu marang Sang Yehuwah,
13. utawa watesing wewenange para imam tumrap para bangsa iku. Saben ana wong nyaosake kurban sembelehan, nalika daging mau diolah, bature imam nggawa cukit kang cawang telu,
14. lan dijojohake ing kenceng, kuwali, wajan utawa kendhil. Apa kang katut ing cukit iku dadi darbeke imam dhewe. Kaya mangkono panggawene marang saben wong Israel, kang teka ana ing Silo kono.
15. Malah sadurunge gajihe diolah, bature imam iku teka lan kandha marang kang saos kurban: “Ngaturana daging marang imam, arep dipanggang, amarga karsane mundhut daging kang durung diolah, mung kang mentah bae.”
16. Manawa diwangsuli: “Gajihipun rak kedah dipun panggang rumuyin, manawi sampun sumangga mendheta sakajeng sampeyan,” batur mau tumuli mangsuli: “Saiki uga kudu kokulungake, yen ora, bakal dakrebut.”
17. Dadi dosane wong anom loro iku gedhe banget ana ing ngarsane Sang Yehuwah, amarga banget nyepelekake kurban, kang katur marang Sang Yehuwah.
18. Anadene Samuel ngabdi ana ing ngarsane Sang Yehuwah; Samuel iku isih bocah, kang asabuk efod lena.