6. Sang Prabu Saul karsa ndhahar ature Pangeran Yonatan, lan banjur asupaos: “Demi asmane Sang Yehuwah kang gesang, Dawud ora bakal dipateni.”
7. Pangeran Yonatan banjur ngaturi Dawud lan ngandikakake sakehing dhawuhe Sang Prabu. Pangeran Yonatan nuli nyowanake Sang Dawud marang ing ngarsane Sang Prabu Saul lan Sang Dawud banjur nindakake kawajiban kaya kang uwis-uwis.
8. Bareng ana perang maneh, Sang Dawud mengsah nglawan bangsa Filisti temah gawe kapitunane mungsuh akeh sarta padha keplayu saka ing paprangan.
9. Nanging roh ala kang saka Sang Yehuwah nyurupi Sang Prabu Saul, nalika Sang Prabu lenggah ana ing daleme, kalawan ngasta towok; lan Sang Dawud mbeneri nylempung.
10. Sang Prabu Saul sumedya nunjemake Sang Dawud ing tembok kalawan towoke, nanging Sang Dawud ngendhani panloronge Sang Prabu, temah mung ngenani tembok. Sawuse iku Sang Dawud banjur lolos lan bisa oncat ing bengi iku.
11. Sang Prabu banjur utusan wong-wong menyang ing daleme Sang Dawud didhawuhi njaga lan nyedani panjenengane ing wayah esuk. Nanging Sang Putri Mikhal, garwane Sang Dawud ngaturi pirsa marang Sang Dawud mangkene: “Yen panjenengan ora bisa oncat bengi iki, sesuk mesthi bakal disedani.”
12. Sang Putri Mikhal tumuli mbyantu Sang Dawud mandhap saka ing cendhela lan Sang Dawud lolos lan bisa oncat.
13. Sawuse iku Sang Putri Mikhal mundhut terafim diselehake ing pasarean, endhase didokoki tenunan wulu wedhus, banjur dikemuli.
14. Sang Prabu Saul banjur utusan marani Sang Dawud, nanging Sang Putri Mikhal ngandika: “Lagi gerah.”
15. Sawuse iku Sang Prabu utusan wong-wong nyatakake sarta dipangandikani: “Dawud parakna mrene sapaturone, supaya dipateni!”
16. Para utusan iku padha lumebu ing daleme. lan katon ana terafim ing pasarean, endhase kasasaban tenunan wulu wedhus.