16. Para utusan iku padha lumebu ing daleme. lan katon ana terafim ing pasarean, endhase kasasaban tenunan wulu wedhus.
17. Sang Prabu Saul ngandika marang Sang Putri Mikhal: “Yagene sira ngapusi ingsun mengkono sarta nulungi mungsuhku, nganti bisa oncat?” Nanging Sang Putri Mikhal mangsuli unjuke: “Piyambakipun wicanten dhateng kawula makaten: Aku arep lunga aja kokcandhet. Apa kowe njaluk dakpateni?”
18. Sawuse Sang Dawud lolos lan oncat saka ing bebaya, nuli sowan ing ngarsane Nabi Samuel ing Rama lan ngandharake, kabeh apa kang ditandukake Sang Prabu Saul marang panjenengane. Sang Dawud banjur diajak Nabi Samuel menyang ing Nayot lan lereb ana ing kono.
19. Nalika Sang Prabu Saul diaturi pawarta mangkene: “Kauningana, Dawud wonten ing Nayot, sacelakipun Rama.”
20. Sang Prabu nuli utusan wong-wong nyekel Sang Dawud. Nanging wong-wong mau ndeleng Nabi sagolongan kang kapenuhan Roh, disesepuhi Nabi Samuel. Lan Rohing Allah manjing ing para utusan mau lan iku uga banjur kapenuhan kaya nabi.
21. Prakara iku diaturake marang Sang Prabu Saul; Sang Prabu Saul nuli utusan wong-wong liyane, nanging wong-wong iku uga katedhakan ing Roh kaya nabi. Sang Prabu nuli utusan wong-wong maneh, kang kaping telune, lan wong-wong iku uga katedhakan ing Roh.
22. Tumuli Sang Prabu Saul tindak piyambak menyang ing Rama. Sarawuhe ing sacedhake sumur gedhe ing Sekhu, nuli ndangu: “Nabi Samuel lan Dawud ana ing ngendi?” Atur wangsulane wong: “Wonten ing Nayot, sacelakipun Rama.”