7. awit kerub-kerub mau ngegarake swiwine ing sadhuwure pethi, dadine kerub-kerub iku ngaubi pethi dalah pikulane.
8. Pikulan iku marga saka dawane nganti pucuke katon saka ing papan suci, kang ana ing sangareping kamar pungkuran, nanging ora katon saka ing njaba. Iya ana ing kono iku sumelehe nganti saprene.
9. Ing sajroning pethi iku ora ana apa-apane kajaba mung watu blabagan loro kang didekek ing jero kono dening Nabi Musa ana ing gunung Horeb, yaiku watu blabagan kang katulisan prajanjian kang dianakake dening Sang Yehuwah kalawan wong Israel nalika padha metu saka ing tanah Mesir.
10. Bareng para imam padha metu saka ing pasucen, padalemane Sang Yehuwah banjur kalimputan ing mega,
11. nganti para imam ora tahan ngadeg nindakake pangibadah, marga saka mega iku, jalaran kamulyaning Yehuwah ngebeki padalemane Sang Yehuwah.
12. Ing nalika samana Sang Prabu Suleman nuli ngandika:“Pangeran Yehuwah wus mrenahake srengenge ana ing langit,nanging Panjenengane milaur dedalem ana ing pepeteng.
13. Kawula sapunika sampun yasa padaleman kagem Paduka,papan palereman Paduka ing salami-laminipun.”
14. Sawuse mangkono Sang Prabu nuli minger mberkahi sapasamuwane Israel kabeh, anadene sapasamuwane Israel kabeh padha ngadeg.
15. Sang Prabu ngandika: “Pinujia Pangeran Yehuwah, Allahe Israel, kang wus ngrampungake kalawan astane apa kang wus kapangandikakake kalawan lesane marang Sang Prabu Dawud, ramaku, mangkene:
16. Wiwit Ingsun ngirid umatingSun Israel metu saka ing tanah Mesir, ing antarane sakehe suku Israel ora ana kutha kang Sunpilih, kang bakal Sundegi padaleman kang dadi padalemaning asmaningSun, nanging Ingsun wus milih Dawud, supaya ngwasani umatingSun Israel.”