20. Wong Yehuda lan wong Israel iku kehe kaya wedhi ing pinggire sagara. Kabeh padha mangan lan ngombe sarta padha suka-suka pari suka.
21. Sang Prabu Suleman ngwaosi sakehing karajan wiwit saka bengawan Efrat nganti tekan ing nagarane wong Filisti lan nganti tekan ing tapel-watese tanah Mesir. Iku padha ngaturake bulu-bekti lan tetep teluk marang Sang Prabu Suleman ing sajege sugenge.
22. Anadene cecawisan dhahar kang kagem Sang Prabu Suleman iku sadinane glepung kang becik dhewe telung puluh kor lan glepung lumrah sawidak kor,
23. sapi lemon sapuluh lan sapi ngon-ngonan rong puluh tuwin wedhus satus, iku durung ketung menjangan, kidang, menjangan tutul lan banyak ingon,
24. amarga panjenengane ngwaosi saindenging tanah ing sisih kenene bengawan Efrat, wiwit saka Tifsakh nganti tekan Gaza, apadene ngereh sakehing ratu ing sisih kenene bengawan Efrat, sarta kaparingan tentrem ana ing saindenging nagarane,
25. satemah wong Yehuda lan wong Israel anggone padha manggon kalayan tentrem, siji-sijine manggon ana ing sangisore wit anggur lan wit anjir, wiwit ing Dhan nganti tekan ing Bersyeba ing sasugenge Sang Prabu Suleman.
26. Kajaba saka iku Sang Prabu Suleman kagungan jaran patang ewu gedhogan kanggo kareta-karetane lan rolas ewu prajurit jaranan.
27. Para kepala-dhaerah iku padha rumeksa marang dhahare Sang Prabu Suleman dalah sakabehe wong kang ndherek dhahar ing mejane Sang Prabu Suleman. Anggone ngunjukake ing saben sasi gilirane lan ora ana kang dikurangi.
28. Sair lan dami kanggo jaran-jaran lumrah lan jaran-jaran teji iku padha digawa menyang ing panggonan kang wus katemtokake, manut tanggungane dhewe-dhewe.
29. Sabanjure Gusti Allah paring kawicaksanan lan kalimpadan kang linuwih marang Sang Prabu Suleman, sarta akal budi kang jembare kaya pasisir wedhi ing pinggire sagara,
30. nganti kawicaksanane Sang Prabu Suleman iku ngungkuli kawicaksanane sakehe wong wetanan lan ngluwihi sakehe kawicaksanane wong Mesir.