17. Wong-wong mau padha dipengeti kabeh ana ing sarasilah ing jamane Sang Prabu Yotam, ratu ing Yehuda, lan ing jamane Sang Prabu Yerobeam, ratu ing Israel.
18. Panunggalane bani Ruben, wong Gad lan saparone suku Manasye ana patang puluh papat ewu pitung atus sewidak kang sembada ing perang, wong kang prigel, kang sikep tameng lan pedhang, sarta menthang gandhewa apadene kang lanteh ing perang.
19. Iku padha andon perang nglawan wong Hagri, Yetur, Nafisy lan Nedab.
20. Padha oleh pambiyantu anggone nglawan wong-wong mau, satemah wong Hagri dalah kabeh kang padha ngrewangi padha kaulungake marang ing tangane, amarga ing sajroning perang iku padha nyuwun tulung marang Gusti Allah. Panyuwune banjur dikabulake, awit padha kumandel marang Panjenengane.
21. Raja-kayane wong-wong mau padha diebeki dadi jarahan: untane seket ewu, wedhuse rong atus seket ewu lan kuldine rong ewu, uga manungsa satus ewu jiwa.
22. Akeh wong kang tiwas marga pinatenan, awit peperangan iku saka Gusti Allah. Panggonane wong-wong mau nuli padha diejegi nganti ing jaman pambuwangan.
23. Saparone suku Manasye manggon ing nagara kono wiwit saka ing tanah Basan nganti ing Baal-Hermon, Senir lan gunung Hermon. Cacah-jiwane banjur wus dadi akeh.