6. Walesen kaya kang dadi pamalese marang sira,lan tikelana loro saka panggawene,tuwunge kang kanggo nyampur iku isenana tikel loro;
7. patrapana panyiksa lan kaprihatinan,kayadene anggone wus ngrasakake kaluhuran lan kamukten.Sabab osiking atine mangkene:Aku lungguh ing dhampar kaya ratu,aku dudu randha,lan aku ora bakal tau prihatin.
8. Mulane bakal katekanan sakehe wewelake bareng sadina,yaiku pageblug lan prihatin tuwin pailan;sarta bakal kaobong ing geni,awit Pangeran Allah, kang ngadili iku santosa.”
9. Anadene para raja ing bumi, kang padha laku bedhang lan olah kamukten karo dheweke, iku bakal padha nangisi lan nggrantesake samangsa padha ndeleng pegane geni kang ngobong.
10. Para raja mau bakal padha ngadeg ngedohi, awit saka wedine marang panyiksane lan bakal ngucap:“Cilaka, cilaka kowe, he kutha gedhe Babil, he kutha kang santosa, dene paukumanmu wus tumindak mung ing sajrone sajam!”
11. Para sudagar ing bumi padha nangisi lan sesambat, marga wus ora ana kang tuku dagangane,
12. yaiku dagangan arupa mas lan salaka, sesotya lan mutyara, mori alus lan jarit wungu sutra lan kain jingga, barang warna-warna saka kayu wangi, dandanan saka gadhing warna-warna, lan rupa-rupa dandanan kayu kang larang, saka tembaga, wesi sarta saka marmer.
13. Manis jangan, bumbu-bumbu, lenga wangi lan menyan, anggur lan lenga, glepung alus lan gandum, sapi lan wedhus, jaran lan kreta, apadene malah abdi lan nyawane wong.
14. Lan iku kabeh bakal padha ngucap:“Wowohan-wowohan kang dadi pepenginane atimu iku wus ilang,lan samubarang kang mewah lan endah iku wus sirna, lan ora bakal katemu maneh.”
15. Para kang daging barang-barang iku mau, kang wus dadi sugih saka kutha iku, bakal padha ngadeg ana ing kadohan awit saka wedine marang anggone kasiksa, sarta padha nangis lan sesambat,
16. pangucape:“Cilaka, cilaka kutha gedhe,kang manganggo mori alus tuwin jarit wungu lan jingga, sarta nganggo pasren mas lan sesotya tuwin mutyara iku, dene sajrone sajam bae kasugihan kang samono iku wus rusak.”