1. Gusti Yesus banjur ngadika marang wong akeh lan marang para sakabate:
2. “Para ahli Toret lan para wong Farisi iku padha nglinggihi palenggahane Nabi Musa.
3. Mulane padha nglakonana lan nuruta marang sakabehing piwulange, nanging aja niru marang tindak-tanduke, amarga iku padha aweh piwulang, nanging ora padha nglakoni dhewe.
4. Padha mbongkoki gegawan kang abot-abot banjur ditumpangake ing pundhaking wong, nanging dheweke dhewe ndumuk bae ora gelem.
5. Sakabehing tindak-tanduke iku mung supaya bisaa katon ing wong; nganggo tali sembahyang amba, nganggo gombyok dawa-dawa.
6. Padha linggih ing papan kang kajen dhewe ana ing pahargyan lan ing ngarep dhewe ana ing papan pangibadah.
7. Padha seneng diurmati ana ing pasar-pasar lan seneng disebut guru.
8. Nanging kowe aja gelem disebut guru, amarga mung siji Gurumu lan kowe kabeh padha-padha sadulur.
9. Apamaneh kowe aja nyebut rama marang sapa bae ana ing bumi iki, awit mung siji Ramamu, yaiku kang ana ing swarga.
10. Kowe aja gelem disebut panutan, amarga mung siji Panutanmu, yaiku Sang Kristus.
11. Sing sapa dadi gedhe ana ing satengahmu iku dadia paladenmu.
12. Lan sing sapa ngluhurake awake dhewe, bakal kaasorake, dene kang ngasorake awake dhewe bakal kaluhurake.”