26. Ing sadhuwure ana tulisan, kang mratelakake apa sababe kaukum, unine: “Ratune wong Yahudi.”
27. Ana begal loro kang disalib bebarengan karo Gusti Yesus, kang siji ana ing tengen, sijine ana ing kiwane Panjenengane.[
28. Iya iku kayektenane tulisan kang mangkene: “Panjenengane kaetang awor kalawan wong durjana.”]
29. Wong-wong kang padha liwat ing kono, padha ngala-ala Panjenengane, padha calathu kambi gedheg-gedheg, “Heh, Kowe sing arep ngrubuhake Padaleman Suci lan arep mbangun maneh sajrone telung dina,
30. mudhuna saka ing salib, luwarana awakMu!”
31. Mangkono uga para pangarepe imam karo para ahli Toret, iya padha moyoki lan padha sapocapan mangkene: “Wong liya padha ditulungi, nanging nulungi awake dhewe ora bisa!
32. Sang Kristus, ratune Israel iku cikben mudhun saka ing salib, supaya aku bisa ndeleng lan pracaya.” Dalasan wong loro kang kasalib bareng karo Panjenengane iku iya memada marang Panjenengane.
33. Bareng jam rolas ana pagowong kang nglimputi satanah kabeh nganti jam telu.
34. Lan ing wayah jam telu iku mau Gusti Yesus nguwuh kalawan swara sora: “Eloi, Eloi, lama sabakhtani?” Iku tegese: “Dhuh, Allah Kawula, Allah Kawula, punapaa Kawula Paduka tegakaken?”
35. Ana wong sawatara kang padha ngadeg ing kono, bareng krungu kang mangkono mau, padha ngucap: “Rungokna, Dheweke ngundang Nabi Elia.”
36. Banjur ana wong kang enggal-enggal teka nggawa jamur karang, dicelupake ing anggur kecut, dislundepake ing glagah, tumuli dicaosake marang Gusti Yesus supaya diunjuk, sarta ngucap mangkene, “Iya, coba padha dienteni lan dideleng, Nabi Elia apa rawuh ngudhunake Dheweke.”
37. Gusti Yesus banjur nyuwara sora lan masrahake nyawane.