24. Sang Festus nuli ngandika: “Sang Prabu Agripa saha para priyagung ingkang sami lenggah ing ngriki sesarengan kaliyan kula sadaya. Sami kula aturi mirsani tiyang punika, ingkang dipun gigat dening sadaya tiyang Yahudi, wonten ing Yerusalem saha wonten ing ngriki. Punika sadaya sami ndhatengi kula saha sami pratela kaliyan bengok-bengok, bilih tiyang punika boten pantes gesang langkung dangu malih.
25. Nanging tumrap kula sampun cetha, bilih piyambakipun boten nglampahi ingkang kenging ing paukuman pejah sarta sarehning tiyang punika nyuwun minggah ing pangadilanipun Sang Nata Agung, mila kula lajeng mutus badhe kula sowanaken ing ngarsanipun Sang Nata Agung.
26. Namung kemawon boten wonten punapa-punapa ingkang gumathok, ingkang kedah kula aturaken ing serat ing ngarsanipun Sang Nata Agung bab tiyang punika. Inggih punika sababipun mila lajeng kula ladosaken wonten ing ngarsa panjenengan, Sang Prabu Agripa, supados sasampunipun kapriksa lajeng wontena punapa-punapa ingkang saged kula serat.
27. Amargi pamanggih kula, boten prayogi nyowanaken tiyang tahanan boten dipun kantheni gigatan ingkang dipun ajengaken tumrap tiyang wau.”