5. Dene saiki kongkonana wong sawatara menyang ing Yope, methuk wong aran Simon, kang apeparab Petrus.
6. Iku mondhok ana ing omahe tukang samak, sing jeneng Simon, kang ana ing pinggir sagara.”
7. Sapengkere malaekat kang mangandikani mangkono mau, Kornelius banjur ngundang bature loro tuwin prajurit siji kang mursid, panunggalane kang tansah tetunggalan kalawan dheweke,
8. sarta sawise diwenehi katrangan bab sakabehe, nuli padha dikongkon menyang ing Yope.
9. Esuke nalika kongkonan mau isih padha ana ing dalan lan wis cedhak karo kutha, watara jam rolas awan, Rasul Petrus minggah ing payon arep ndedonga.
10. Banjur kraos luwe lan kapengin dhahar, nanging nalika dhaharan lagi dicawisake, dumadakan rohe kalimputan ing panguwasaning Allah,
11. panjenengane mirsa langit piyak sarta banjur ana barang kang awujud lawon amba, poncote papat katalenan, kang kaudhunake menyang ing lemah.
12. Lawon mau isi sawarnaning kewan kang asikil papat, kewan kang rumangkang sarta manuk.
13. Tumuli ana swara kapireng kang dhawuh: “Ngadega, heh, Petrus, nyembeleha lan mangana!”
14. Nanging Petrus munjuk: “Boten Gusti, boten, sabab kawula dereng nate nedha punapa-punapa ingkang karam saha najis.”
15. Tumuli kapireng swara maneh kang kaping pindhone kang dhawuh: “Apa kang wus kapangandikakake kalal dening Gusti Allah, aja kokarani karam.”
16. Bab iku nganti kalakon kaping telu lan sawise iku lawon mau banjur kaunggahake marang ing langit maneh.
17. Nalika Rasul Petrus lagi kodheng ing bab maknaning wahyu, kang mentas ditampeni mau, wong-wong kang dikongkon dening Kornelius, sawise takon-takon bab dalem pamondhokane Rasul Petrus, wis ana ing ngarep regol,