5. Sarta apa kowe wus padha lali marang pitutur kang kadhawuhake marang kowe kaya marang para putra:“He anakku, aja nyepelekake panggulawenthahe Gusti Allah,sarta aja padha nglokro manawa kowe dielingake;
6. amarga Gusti Allah matrapi marang kang ditresnani,sarta nggebagi kang kaanggep putra.”
7. Manawa kowe padha ngalami dipatrapi, dadi kowe karengkuh putrane Gusti Allah. Endi ta ana anak kang ora tau dipatrapi dening bapakne?
8. Nanging manawa kowe ora tau dipatrapi, kang kudu kasandhang ing saben wong, dadi kowe dudu putra, nanging anak jadah.
9. Sabanjure; saka bapa kita kang sabenere, kita wus kapatrapan, mangka iku padha kita eringi, mendahane maneh manawa kita oraa kudu sumuyud marang Ramane sakabehing roh, supaya kita kepareng urip?
10. Bapa kita matrapi kita mung sawatara mangsa miturut apa bae kang kaanggep becik, nanging Panjenengane anggone matrapi kita iku murih becike, supaya kita kapanduman kasucene.
11. Sarupaning patrapan iku samangsa lagi kaparingake pancen ora mbungahake, malah nyedhihake. Nanging sateruse banjur metokake wohing kayekten kang njalari tentrem marang wong-wong kang wis padha kalantehake ing bab iku.
12. Mulane kencengna tangan kang lemes sarta dhengkul kang keklok;
13. sarta jejegna lakune sikilmu, supaya kang pincang aja nganti kongsul, nanging dadi waras.
14. Padha ngudia rukun karo sakabehing wong, sarta ngaraha marang kasucen; jalaran tanpa kasucen siji bae ora ana kang bakal ndeleng Gusti Allah.
15. Padha diawas aja nganti ana sing ngoncati sih-rahmate Gusti Allah, supaya aja nganti ana oyod pait kang thukul, kang nuwuhake rerusuh sarta kang njemberi wong akeh.