1. Ing sajroning angger-anggering Toret iku mung kamot wewayangan bae bab karahayon kang bakal ana, sarta dudu wujuding karahayon iku dhewe. Marga saka iku kalawan kurban kang padha, kang saben taun lumintu dikurbanake, angger-anggering Toret ora bakal gawe sampurnane wong kang padha nindakake.
2. Jalaran saupama mangkono, mesthi wong-wong padha ora nyaosake kurban-maneh, sabab kang padha nindakake pangibadah iku ora ngrumangsani dosa maneh awit wis padha karesikake sapisan kanggo salawas-lawase.
3. Ananging iya malah marga saka kurban-kurban iku saben taun wong padha dielingake marang anane dosa.
4. Sabab mokal manawa getihing sapi lanang utawa getihing wedhus lanang bisa mbirat dosa.
5. Mulane nalika Panjenengane rawuh ing jagad, matur:“Kurban saha pisungsung boten Paduka karsakaken-- nanging Paduka sampun nyawisaken badan dhateng Kawula --
6. Kurban obaran saha kurban pambirating dosaboten ndadosaken kepareng Paduka.
7. Kawula lajeng munjuk:Lah punika Kawula sowan;ing salebeting kitab gulungan wonten seratanipunbab Kawula supados nglampahi karsa Paduka,dhuh Gusti Allah Kawula.”
8. Sakawit Panjenengane matur: “Kurban saha pisungsung, kurban obaran saha kurban pambirating dosa sami boten Paduka karsakaken sarta boten ndadosaken kepareng Paduka.” -- sanadyan kapisungsungaken manut angger-anggering Toret --.
9. Nuli matur mangkene: “Lah punika, Kawula sowan, badhe nglampahi karsa Paduka.” Sing wiwitan kasuwak dening Panjenengane, supaya kang kapindho bisa tumindak.