17. nanging liyane marga saka kabutuhane dhewe lan ora kanthi kekarepan kang eklas, pangirane bisa ngundhakake abote kasangsaranku ana ing pakunjaran.
18. Nanging ora dadi apa, awit sanadyan ta kapriye bae Sang Kristus kawartakake, apa kanthi sedya kang ala apa kanthi jujur. Tumrap iku aku bungah. Lan aku bakal tetep bungah,
19. awit aku sumurup manawa kawusanane iki kabeh iku karahayonku sabab saka pandongamu lan pitulunganing Rohe Gusti Yesus Kristus.
20. Amarga kang banget dakpengini lan dakarep-arep, yaiku yen tumraping samubarang kabeh aku ora bakal kawirangan, nanging kayaa sing uwis-uwis, mangkono uga saiki, Sang Kristus kanthi cetha kaluhurake ana ing badanku, dadia srana uripku, utawa srana patiku.
21. Awit mungguh ing aku urip iku Sang Kristus, dene mati iku kabegjan.
22. Nanging manawa aku kudu urip ana ing donya iku, iku tumraping aku ateges nyambut-gawe metokake woh. Dadi endi kang kudu dakpilih, aku ora bisa ngadhakake.
23. Aku kapetek dening rong prakara: Aku kapengin lunga lan nunggal karo Sang Kristus -- iku pancen luwih dening becik;
24. nanging urip ana ing donya iki isih luwih prelu marga saka kowe kabeh.
25. Lan ing sajroning kayakinan iki aku ngreti: aku isih bakal kasambungan umur lan urip bebarengan maneh karo kowe kabeh, supaya kowe padha sangsaya maju lan bungah-bungah ana ing sajroning pracaya,
26. temahan ana ing Sang Kristus Yesus anggonmu mongkog sangsaya mundhak marga saka aku, manawa nekani kowe maneh.
27. Mung bae kalakuanmu kacundhukna karo Injile Sang Kristus, supaya manawa aku teka aku ndeleng, dene manawa aku ora teka aku krungu, yen kowe padha mantep atunggal roh lan saiyeg padha tumindak sakatoge kanggo iman kang tuwuh saka ing Injil