1. Aja tumindak keras marang wong kang wis tuwa, nangin elingna kayadene marang bapa; wong nomnoman padha elingna kayadene sadulurmu,
2. para wong wadon kang wis tuwa kayadene ibu, para wong wadon kang isih enom kayadene adhimu, kalawan ati kang resik.
3. Para randha kang pancen randha temenan iku padha ajenana.
4. Nanging randha kang duwe anak utawa putu, anak utawa putune iku kudu sinau ngatonake bektine dhisik marang kulawangsane dhewe lan males kabecikane wong tuwane tuwin embahne, amarga iku kang ndadekake keparenging Allah.
5. Dene randha kang pancen randha temenan, kang ketrini, iku duwe pangarep-arep marang Gusti Allah lan tansah nenuwun lan ndedonga rina wengi.
6. Nanging randha kang uripe ngedab-edabi lan ngleluwihi, iku wus mati sajrone isih urip.
7. Para randha iya padha elingna marang bab-bab iki, supaya uripe tanpa cacad.
8. Dene manawa ana wong kang ora mikir marang kulawangsane, apamaneh brayate, iku wis nyingkur pracayane lan luwih ala katimbang karo wong kang ora pracaya.
9. Randha kang dicatheti iku kang umure ora kurang saka sawidak taun, kang mung omah-omah sapisan