5. apadene Panjenengane wus ngatingal marang Kefas nuli marang para sakabate rolas.
6. Sawise iku, banjur ngatingal marang sadulur luwih saka limang atus bebarengan; kang akeh nganti saprene isih padha urip, salong iya wus padha mati.
7. Nuli ngatingal marang Yakobus, banjur marang para rasul kabeh.
8. Dene kang keri dhewe, ngatingal marang aku, padha kayadene marang anak kang lair durung mangsane.
9. Sabab aku iki kang asor dhewe ing antarane para rasul, ora patut disebut rasul, awit aku wus tau nguya-uya Pasamuwane Gusti Allah.
10. Nanging marga saka sih-rahmate Gusti Allah, aku dadi kaya ing sadadiku saiki iki, lan sih-rahmat kang kaparingake marang aku iku ora muspra. Sabab, aku wus nglakoni pagawean luwih akeh katimbang karo kancaku kabeh; mung bae dudu aku, nanging sih-rahmate Gusti Allah kang nunggil kalawan aku.
11. Kang iku, dadia aku, dadia para kancaku, kaya mangkono anggonku martakake, lan kaya mangkono anggonmu padha pracaya.
12. Anadene yen dakwartakake, manawa Sang Kristus kawungokake saka ing antarane wong mati, yagene ing antaramu kok ana kang ngarani manawa ora ana tangine wong mati?