46. Մարիամ ըսաւ. «Իմ անձս կը մեծարէ Տէրը,
47. եւ իմ հոգիս ցնծաց իմ Փրկիչ Աստուծմովս,
48. քանի որ նայեցաւ իր աղախինին նուաստութեան. արդարեւ ահա՛ ասկէ ետք՝ բոլոր սերունդները երանելի պիտի կոչեն զիս,
49. որովհետեւ Հզօրը մեծամեծ բաներ ըրաւ ինծի: Անոր անունը սուրբ է,
50. եւ անոր ողորմութիւնը իրմէ վախցողներուն վրայ է՝ սերունդէ սերունդ:
51. Իր բազուկով զօրութիւն ցոյց տուաւ, ցրուեց ամբարտաւանները իրենց սիրտին երեւակայութեամբ:
52. Զօրաւորները իջեցուց իրենց գահերէն, ու բարձրացուց նուաստները:
53. Անօթիները լիացուց բարիքներով, եւ պարապ ճամբեց հարուստները:
54. Օգնութեան հասաւ իր Իսրայէլ ծառային, յիշելով իր ողորմութիւնը
55. ինչպէս ինք խոստացած էր մեր հայրերուն - Աբրահամի եւ անոր զարմին հանդէպ՝ յաւիտեան»:
56. Մարիամ անոր քով մնաց՝ գրեթէ երեք ամիս, ապա վերադարձաւ իր տունը:
57. Եղիսաբէթի ծնանելու ժամանակը լրացաւ, ու որդի մը ծնաւ: