25. Agus ar seisean leo, “A dhaoine amaideacha, atá ró-mhallintinneach leis an rud sin a chreidiúint atá ráite ag na fáithe uile!
26. Nach raibh sé riachtanach go bhfulaingeodh an Críost na nithe seo agus go rachadh sé isteach ina ghlóir?”
27. Agus ag tosnú le Maois agus leis na fáithe uile, mhínigh sé dóibh an méid a bhí sna scrioptúir go léir ag baint leis féin.
28. Dhruid siad mar sin leis an mbaile beag a raibh a dtriall air. Chuir sé cuma air féin mar a rachadh sé níos faide,
29. ach ní ghlacfaidís diúltú uaidh, á rá, “Fan againn, mar tá tráthnóna beag ann agus tá an lá beagnach caite.” Mar sin chuaigh sé isteach le fanacht acu.
30. Nuair a shuigh sé ag aon bhord leo, ba é a ghlac an t‑arán agus a bheannaigh agus a bhris é gur thug dóibh é.
31. Osclaíodh ansin a súile gur aithin siad é; agus chuaigh sé ó radharc uathu.
32. Ar siadsan le chéile, “Nach raibh an croí ar lasadh inár gcléibh le linn a chomhrá ar an mbóthar, nuair a bhí sé ag míniú na scrioptúr dúinn?”
33. Agus d'éirígh siad ar an nóiméad gur fhill siad ar Iarúsailéim; gur tháinig ar an aon duine dhéag agus a raibh leo agus iad cruinnithe le chéile,
34. agus iad á rá, “Tá an Tiarna i ndiaidh éiríthe i ndáiríre agus é tar éis é féin a thaispeáint do Shíomón!”
35. D'inis siad ansin ar tharla dóibh ar an mbóthar agus conas a d'aithin siad é ar bhriseadh an aráin.
36. Ní raibh an focal as a mbéal go raibh Íosa é féin ina sheasamh ina measc.
37. Ach is é rud, bhí sceoin agus scanradh orthu, agus iad ag meas gur thaibhse a bhí acu.
38. Agus ar seisean leo, “Cad é ábhar bhur mbuartha agus cad chuige a bhfuil an t‑amhras ag fás in bhur gcroíthe?
39. Féachaigí ar na lámha agus ar na cosa seo, go bhfeice sibh gur mé féin atá ann; mothaígí le bhur méara mé, go bhfeice sibh go bhfuil feoil agus cnámha agam rud nach mbíonn ag taibhse.”
41. Agus nuair nár fhéad siad a chreidiúint go fóill trí mhéid a lúcháire agus a n‑iontais, ar seisean leo, “An bhfuil bia ar bith agaibh anseo?”
42. Agus thug siad giota d'iasc gríosctha dó,