33. Díolaigí bhur maoin, agus tugaigí uaibh mar dhéirc i ar ghrá Dé; soláthraígí daoibh féin sparán nach gcríonann, stór ar neamh nach dteipeann, san áit nach dtagann gadaí dá chomhair agus nach mbíonn leamhain á chur ó mhaith.
34. Mar cibé áit a mbeidh bhur stór, is ann a bheidh bhur gcroíthe.
35. “Bíodh bhur leasracha crioslaithe agus bhur lampaí lasta
36. mar fhir ag fanacht lena máistir ag filleadh abhaile ón mbainis, agus iad i bhfáth leis an doras a oscailt roimhe chomh luath agus a thagann sé ag bualadh cnaig air.
37. Is beannaithe iad na sheirbhísigh a bhfaigheann an máistir ina ndúiseacht iad ag teacht dó; deirim go fíor libh go gcrioslóidh sé é féin agus go gcuirfidh ina suí ag bord iad, agus go dtiocfaidh sé ag freastal orthu.
38. Más sa dara nó sa tríú tráth den oíche a thagann sé orthu agus iad amhlaidh, is beannaithe na seirbhísigh úd!
39. Ach tugaim le fios daoibh, dá mbeadh an t‑eolas ag fear an tí faoi cá huair a bhí an gadaí ag teacht, bheadh sé ina dhúiseacht gan ligean dó briseadh isteach ina theach.
40. Caithfidh sibhse bheith ullamh freisin; mar tá Mac an duine ag teacht san uair nach mbeidh súil agaibh leis.”
41. Arsa Peadar leis, “A Thiarna, an dúinne nó an don uile dhuine atá tú ag insint an fháithscéil seo?”
42. Agus dúirt an Tiarna, “Cá bhfuil an stíobhard dílis eagnaí, a chuirfeas a mháistir os cionn a theaghlaigh, go dtabharfaidh sé a gcuid bia dóibh sa tráth ceart?
43. Is beannaithe an seirbhíseach a bhfaigheann a mháistir é ag déanamh amhlaidh nuair a thagann sé.
44. Deirim libh go fíor go gcuirfidh sé os cionn a bhfuil aige é.
45. Ach má deir an seirbhíseach úd leis féin, ‘Beidh moill ar mo mháistir ag teacht,’ agus má théann sé ag greasáil na moghaí agus na gcumhal, agus ag ithe agus ag ól agus ag dul ar meisce,