6. Agus chruinnigh an slua leis an bhfuaim sin, agus bhí mearbhall orthu, mar chuala gach duine acu iad ag labhairt ina theanga dhúchais.
7. Agus bhí iontas agus alltacht orthu, agus dúirt siad, “Nach Galailéigh na fir seo uile atá ag caint?
8. Agus conas a chluineann gach duine againn a theanga dhúchais féin?
9. Idir Phartaigh agus Mhédaigh agus Elamítigh agus lucht áitrithe Mhesopotamia, agus daoine as Iúdaea agus Cappadócia, Pontas agus an Áise,
10. Phrigia agus Pamfilia, as tír na hÉigipte agus na codanna seo de Libia is le Círéné, agus cuairteoirí ón Róimh, idir Ghiúdaigh agus phroselítigh,
11. Chretigh agus Arabaigh, cluinimid uile go léir iad ag insint inár dteangacha féin faoi mhórfhearta Dé.”
12. Agus bhí iontas agus alltacht orthu uile, agus iad ag fiafraí dá chéile, “Cad é is ciall dó seo?”
13. Ach dúirt cuid eile de na daoine go magúil, “Tá siad i ndiaidh iad féin a líonadh d'fhíon úr.”
14. Ach sheas Peadar amach, é féin agus an t‑aon duine dhéag leis, agus labhair sé leo i nglór ard, “A fheara Iúdaea agus a lucht áitrithe Iarúsailéim uile, tugaim seo le fios daoibh, agus tugaigí éisteacht do mo bhriathra.
15. Mar níl na fir seo ar meisce, mar a shíleann sibh, ó nach bhfuil ann ach an tríú huair den lá;
16. ach is é seo an ní ar labhair an fáidh Ióel air: