40. Seachnaigí, mar sin, ar eagla go dtiocfadh oraibhse an ní seo a mbíonn na fáithe ag trácht air:
41. ‘Féachaigí, a lucht na fonóide, a dtiocfadh an t‑iontas agus an t‑éag oraibh;mar is in bhur laethanta a bheidh an gníomh á dhéanamh agam,an gníomh nach gcreidfidh sibh choíche má insítear daoibh faoi.’”
42. Agus nuair a bhíothas ag imeacht, chuir na daoine a n‑impí air na nithe seo a insint dóibh ar an tsabóid a bhí chucu.
43. Agus nuair a bhí deireadh leis an gcruinniú a bhí sa tsionagóg, lean mórán de na Giúdaigh agus de na daoine cráifeacha a thiontaigh chun Giúdachais Pól agus Barnabas, agus labhair siadsan leo ag agairt orthu seasamh go daingean i ngrásta Dé.
44. An tsabóid ina dhiaidh sin bhí lucht na cathrach uile beagnach cruinn le briathar Dé a chluinstin.
45. Ach nuair a chonaic na Giúdaigh na sluaite, bhí siad lomlán d'éad, agus iad ag cur in éadan a raibh le rá ag Pól, agus iad ag fonóid faoi.
46. Agus labhair Pól agus Barnabas go dána neamh-eaglach, agus ar siadsan, “Bhí sé riachtanach briathar Dé a labhairt libhse ar dtús. Ach ó cuireann sibh uaibh é, agus ó measann sibh nach fiú sibh an bheatha shíoraí a fháil, féachaigí, seo ag tabhairt aghaidh ar na Gintlithe sinn.
47. Mar tá ordaithe ag an Tiarna dúinn sin a dhéanamh, á rá,‘Chuir mé thú mar sholas ag na Gintlithe,ionas go dtuga tú an slánú go dtí an ceann is faide uainn den domhan.’”
48. Ach nuair a chuala na Gintlithe é, bhí lúcháir orthu agus thug siad glóir do bhriathar Dé; agus chreid an méid acu a bhí ordaithe chun na beatha síoraí.
49. Agus leathnaigh briathar Dé ar fud na críche.
50. Ach shéid na Giúdaigh faoi mhná céimiúla cráifeacha agus faoi phríomhfhir na cathrach, agus d'adhain siad géarleanúint in aghaidh Phóil agus Bharnabais, gur chuir tóir orthu as na críocha sin.