21. Dúirt sé leo aris, “Tá orm imeacht as seo, agus rachaidh sibh ar mo lorg agus gheobhaidh sibh bás agus bhur bpeaca oraibh; an áit a dtéimse, ní fhéadann sibh teacht.”
22. Dúirt na Giúdaigh ansin, “An gcuirfidh sé lámh ina bhás féin, nuair a deir sé, ‘An áit a dtéimse, ní fhéadann sibh teacht’?”
23. Dúirt seisean leo, “Is as an áit thíos atá sibhse, as an áit thuas mise; tá sibhse saolta, agus mise neamh-shaolta.
24. D'inis mé daoibh go bhfaigheadh sibh bás agus bhur bpeaca oraibh mura gcreideann sibh gur mise é.”
25. Ar siadsan leis, “Cé tú féin?” Arsa Íosa leo, “An rud ceannann céanna a d'inis mé daoibh ó thús ama.
26. Is iomaí sin ní atá agam lena rá fúibh agus is iomaí breith atá orm a thabhairt; ach is fírinneach an té a chuir uaidh mé, agus ní dhéanaim ach ar chuala mé aige a fhógairt don saol.”
27. Níor thuig siad gurb é an tAthair a bhí á lua aige leo.
28. Dúirt Íosa dá bhrí sin, “Nuair a bheas Mac an duine ardaithe agaibh, beidh a fhios agaibh gur mise é, agus nach mbím ag déanamh aon ní uaim féin ach go mbím ag labhairt mar a mhúin an tAthair dom,
29. agus an té a chuir uaidh mé tá sé i mo chuideachta, níor fhág sé i m'aonar mé, mar déanaim i gcónaí an ní is taitneamhach leis.”
30. Nuair a dúirt sé an chaint sin, chreid mórán daoine ann.
31. Duirt Íosa ansin leis na Giúdaigh a raibh a gcreideamh curtha acu ann, “Má fhanann sibh umhal do mo bhriathar, tá sibh in bhur ndeisceabail agam i bhfírinne,
32. agus beidh fios na fírinne agaibh, agus tabharfaidh an fhírinne an tsaoirse daoibh.”
33. Ach is mar seo a d'fhreagair siad é, “Síol Abrachaim sinne, nach raibh i ndaoirse riamh do dhuine ar bith. Conas a fhéadann tú sin a rá, ‘tabharfar bhur saoirse daoibh’?”