44. Ní fhéadann aon duine teacht chugamsa mura dtarraingíonn an tAthair a chuir uaidh mé é; agus tógfaidh mé é sa lá deireanach.
45. Tá sé scríofa i leabhair na bhfáithe, ‘Agus beidh Dia mar oide acu uile go léir.’ Níl duine dár chuala agus dár fhoghlaim ón Athair nach dtagann chugam.
46. Ní hé go bhfaca aon duine an tAthair ach an té atá ó Dhia; tá an tAthair feicthe aige sin.
47. Is fíor atá, agus is fíor mo rá, an té a chreideas tá an bheatha shíoraí aige.
48. Is mise arán na beatha.
49. D'ith bhur n‑aithreacha an manna ar an bhfásach, agus d'éag siad.
50. Is é seo an t‑arán a thagas anuas ó neamh go n‑ithe duine é agus nach bhfaighe sé bás.
51. Is mise an t‑arán beo a tháinig anuas ó neamh; cibé a itheas an t‑arán seo, mairfidh sé go deo; agus an t‑arán a thabharfas mé uaim mar mhaithe le beatha an domhain is é m'fheoil é.”
52. Chuaigh na Giúdaigh a dhíospóireacht á fhiafraí dá chéile, “Conas a d'fhéadfadh an fear sin a fheoil féin a thabhairt dúinn le n‑ithe?”
53. Dúirt Íosa leo ansin, “Is fíor atá, agus is fíor mo rá, mura n‑itheann sibh feoil Mhac an duine, agus mura n‑ólann sibh a fhuilsean, níl aon bheatha ionaibh;
54. an té a itheas m'fheoil agus a ólas m'fhuilse tá an bheatha shíoraí aige, agus tógfaidh mé an lá deireanach é.
55. Mar is bia fírinneach í m'fheoilse, agus is deoch fhírinneach í m'fhuilse.
56. An té a bhíos ag ithe m'fheolasa agus ag ól m'fholasa, cónaíonn sé ionam, agus cónaímse ann.
57. Mar a chuir an tAthair beo uaidh mé, agus mar a mhairimse beo uaidhsean, is mar sin a mhairfidh uaimse an té a itheas mé.
58. Is é seo an t‑arán a tháinig anuas ó neamh, nach ionann é agus an t‑arán a d'ith na haithreacha a fuair bás ina dhiaidh; an té a íosfas an t‑arán seo mairfidh sé go deo.”
59. Dúirt sé é sin sa tsionagóg, agus é ag teagasc i gCaparnáum.
60. Bhí mórán dá dheisceabail ann a dúirt nuair a chuala siad sin, “Is deacair an rá é sin; cé a fhéadas éisteacht leis?”