38. Chuir mé amach sibh le barr a bhaint nár oibrigh sibh air; rinne daoine eile an saothar, agus tá sibhse i ndiaidh dul i seilbh a saothairsean.”
39. Chreid mórán Samaratánach as an gcathair úd ann de bharr fhianaise na mná, “D'aithris sé dom a ndearna mé riamh.”
40. Nuair a tháinig na Samaratánaigh chuige d'iarr siad air fanacht acu; agus d'fhan sé dhá lá ann.
41. Agus chreid tuilleadh mór de bharr a bhriathair féin.
42. Ar siadsan leis an mbean, “Ní de bharr do bhriathairse a bhímid ag creidiúint feasta, mar chualamar lenár gcluasa féin é, agus tugadh le fios dúinn gurb é sin go cinnte Slánaitheoir an domhain.”
43. I ndiaidh an dá lá úd, d'imigh sé ag tarraingt ar Ghalailí.
44. Mar thug Íosa é féin fianaise nach mbíonn meas fáidh ar aon duine ina dhúiche féin.
45. Dá bhrí sin de, nuair a tháinig sé go Galailí, bhí fáilte ag na Galailéigh roimhe, nuair a bhí siad i ndiaidh a ndearna sé in Iarúsailéim ar an bhféile a fheiceáil, ó chuaigh siadsan chun na féile freisin.
46. Tháinig sé mar sin an athuair go dti Cána i nGalailí, an áit a ndearna sé fíon den uisce. Agus bhí i gCaparnáum oifigeach a raibh a mhac breoite.
47. Nuair a chuala sé go raibh Íosa i ndiaidh teacht ó Iúdaea go Galailí, chuaigh sé chuige agus d'agair sé air teacht anuas agus a mhac a leigheas, a bhí i mbéala báis.
48. Dúirt Íosa leis mar sin, “Mura bhfeiceann sibh comharthaí agus iontais, ní chreidfidh sibh.”
49. Arsa an t‑oifigeach leis, “A Shaoi, tar anuas sula bhfaighe mo leanbh bás.”
50. Arsa Íosa leis, “Imigh romhat; mairfidh do mhac.” Chreid an fear an briathar a labhair Íosa leis, agus d'imigh sé roimhe.