21. Ag déunamh úmlachda dhá chéile a neagla Dé.
22. A mhná, bíghidh úmhal dá bhur bhfearuibh féin, amhuil do bhíadh sibh don Tíghearna.
23. Ar a nadhbharsin gur ab é an fear ceann na mná, amhuil a sé Críosd ceann na heagluise: agus is é slánaightheóir na cuirpé.
24. Uime sin amhuil atá a neagluis úmhal do Chríosd, go madh hamhluidh sin bhías na mná dá bhfearuibh féin a ngach éinní.
25. A fhiora, bíodh grádh aguibh dá bhur mnáibh, mar do ghrádhuigh Críosd a neagluis, agus tug sé é féin air a son;
26. Ionnus go ndéanadh náomtha í ar na glanadh dhó a nighe uisge trés an mbréithir,
27. Chum a déunta dhó féin na heagluis ghlórmhuir, gan cháidhe, gan chasadh, ná ní as cosmhuil ríu sin; achd ionnus go mbíadh sí náomhtha neimhchionntach.
28. As amhluidh sin as coir do na fearuibh a mná do ghrádhughadh mar a gcorpuibh féin. An tí ghrádhuigheas a bhean a sé féin ghrádhuigheas sé.
29. Oír ní thug éunduine ríamh fós fúath dhá fheóil féin; achd do bheir beatha agus clúdhadh dhi, do réir mar do bheir an Tighearna don neagluis.
30. Oír as buill dá chorpsan sinne, dá fheóil, agus dá chnámhuibh.
31. Dá bhrígh so fúigfidh duine a athair agus a mhathair, agus bíadh sé ceanguilte dhá mhnáoi, agus béid a ráon na náoin fheóil.
32. As seicréid mhór so: achd as air Chríosd agus a neagluis lábhruimse.