1. A Dhé, is duitse is dúal moladh, a Síon: agus is riotsa díolfar an mhóid.
2. Thusa noch éisdeas re húrnaigh, chugadsa thiucfas a nuile fheóil.
3. Do rugadar neithe éaigceart buáidh am aghaidh: sgagfa tusa, ar saruighthe.
4. Is beannuighe an té thoghas tú, agus do bheirir a ngar, do dhéana sé comhnuighe ann do chuirtibh: saiseochthar sinne re neithibh maithe do thighe, do theampuill náomhtha.
5. Re neithibh úathbhásacha fhregeoras tú sinn a bhfíréantachd, a Dhé ar slánaighthe; dóthchus uile theóranna na talmhan, agus na fairge noch atá a bhfad úainn:
6. Noch dhiongmhalas na sléibhte re na neart; agus é ar na thimchiollughadh ré cumhachta:
7. Noch shuáimhnighios fuáim na fairge, fuáim a ttonn, agus comhmbuaidhreadh na ndaóine.
8. Agus an lucht áitreabhus annsna teórannuibh is faide úaid biáidh eagla red chomharthadhuibh orra: do bhéarair air dhul amach na maidne agus an trathnóna lúathgháir do dhéanamh.
9. Thig tú dféuchuin na talmhan, agus fliucha tú é: cuirfir a saidhbhrios go mór é re habhuinn Dé, lán duisgeadhuibh: ullmhuighidh tú dhóibh arbhar, a nuáir sholáthrus tú é.
10. Cuire tú uisge air a iomairighibh go líonmhar: suighe tú a eitrigheach: do dhéanair bog é ré ceathaibh: beinneochair a mháothain.