19. D'fhreagair Peadar agus Eoin iad, áfach: “Fágaimid fúibh féin a mheas,” ar siad, “cé acu is córa dúinn i bhfianaise Dé, rud a dhéanamh oraibhse nó ar Dhia.
20. Mar ní féidir dúinn gan labhairt ar a bhfuil feicthe agus cloiste againn.”
21. Tar éis dóibh bagairt eile a dhéanamh orthu scaoil siad saor iad mar nach raibh aon dul acu ar iad a smachtú mar gheall ar an bpobal, de bhrí go raibh gach aon duine ag moladh Dé as an ní a bhí tite amach.
22. An fear ar tharla an mhíorúilt leighis seo dó, bhí sé os cionn daichead bliain d'aois.
23. Tar éis a scaoilte chuaigh siad go dtí a muintir féin agus thug tuairisc dóibh ar gach ní dá ndúirt na hardsagairt agus na seanóirí leo.
24. Ar chlos an scéil dóibhsean ghuigh siad os ard d'aonghuth chun Dé. “A Mháistir,” ar siad, “is tusa a rinne neamh agus talamh agus an mhuir agus gach a bhfuil iontu.
25. Is tú a dúirt tríd an Spiorad Naomh, trí bhéal do sheirbhísigh, ár n‑athair Dáiví:‘Cad ab áil leis na ciníocha bheith ar buile le feirg?Cad ab áil leis na náisiúin nithe baotha a bheartú?
26. Chuaigh ríthe an domhain in ordú cathaagus na flatha i gcomhcheangal le chéilein éadan an Tiarna agus a Ungthaigh.’
27. “Is ea go deimhin, chuaigh Héaród agus Pointias Pioláit mar aon leis na ciníocha agus le pobal Iosrael i gcomhcheangal le chéile sa chathair seo féin in aghaidh do sheirbhísigh naofa, Íosa, tar éis duitse é a ungadh,