48. D'fhreagair na Giúdaigh agus dúirt siad leis: “Nach bhfuil an ceart againn nuair a deirimid gur Samárach thú agus go bhfuil deamhan ionat?” D'fhreagair Íosa:
49. “Níl aon deamhan ionam,ach tugaim onóir do m'Athairagus tugann sibhse easonóir dom.
50. Ní ag lorg mo ghlóire féin atáim;tá Neach a lorgaíonn m'onóir agus a thugann breith.
51. Amen, Amen, a deírim libh,má choinníonn aon duine mo bhriatharsaní fheicfidh sé bás choíche.”
52. Dúirt na Giúdaigh leis: “Tá a fhios againn anois go bhfuil deamhan ionat. Tá Abrahám marbh agus na fáithe agus deir tusa: ‘Má choinníonn aon duine mo bhriatharsa, ní bhlaisfidh sé bás choíche.’
53. An ea gur mó thusa ná ár n‑athair Abrahám atá marbh? Agus na fáithe freisin, tá siad marbh. Cé tá tú a dhéanamh díot féin?”
54. D'fhreagair Íosa:“Dá mbeinn féin do mo ghlóiriú féin,ba neamhní mo ghlóir.Is é m'Athair a dhéanann mé a ghloiriú,an té a ndeir sibhse mar gheall air:‘Is é ár nDia é.’
55. Ach níl aithne agaibh air.Tá aithne agamsa air, áfach.Dá ndéarfainn: ‘Níl aithne agam air,’bheinn cosúil libhse, bréagach.Ach tá aithne agam air,agus coinním a bhriathar.
56. Rinne Abrahám bhur n‑athair lúcháirgo bhfeicfeadh sé mo lá-sa.Chonaic, agus bhí áthas air.”
57. Ansin dúirt na Giúdaigh leis: “Níl tú caoga bliain d'aois fós agus an bhfaca tú Abrahám?”
58. Dúirt Íosa leo:“Amen, Amen, a deirim libh,sula raibh Abrahám ann,táimse ann.”
59. Mar sin, thóg siad suas clocha le caitheamh leis, ach d'fholaigh Íosa é féin agus d'imigh amach as an Teampall.